Męczennicy warmińscy

"Wszystkich proszę o modlitwę w intencji wyniesienia na ołtarze naszych świadków wiary. Niech także przykład bohaterstwa męczenników w chwilach próby umocni nas w codziennym dawaniu świadectwa wiary oraz miłości Boga i Kościoła", wezwał diecezjan ks. abp Wojciech Ziemba, metropolita warmiński.

W gronie pomordowanych kandydatów do chwały ołtarzy jest 28 księży, siostra zakonna i 5 osób świeckich. W czasie uroczystej sesji w olsztyńskiej archikatedrze św. Jakuba powołano trybunał kościelny, którego zadaniem będzie stwierdzenie męczeństwa Sług Bożych: ks. Bronisława Sochaczewskiego i 5 towarzyszy, ofiar nazizmu, oraz ks. Józefa Steinki i 27 towarzyszy, ofiar komunizmu. Podczas Mszy św. ks. abp Ziemba wyraził przekonanie, iż bohaterstwo i ofiara z życia, jaką złożyli męczennicy Kościoła warmińskiego, nie poszły na marne, ponieważ ich świadectwo wiary i miłości umacnia nas w trudnościach przeżywanych dzisiaj, tu i teraz.

Siostrą zakonną, która znalazła się w gronie męczeńskich Sług Bożych, jest Teodora Marianna Witkowska ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Elżbiety. W związku z tym na uroczystości otwarcia procesu beatyfikacyjnego w Olsztynie przybyły matka generalna s. Samuela Werbińska, radna generalna s. Paula Zaborowska, przełożona Prowincji Toruńskiej s. Anna Kołodziejczyk, przełożona Prowincji Warszawskiej s. Cecylia Falkowska oraz wikaria prowincjalna Prowincji Wrocławskiej s. Aleksandra Kardynał.

- Zgromadzenie Sióstr Elżbietanek odbiera to wydarzenie jako prezent od Boga. W okresie bezpośrednio poprzedzającym beatyfikację matki Marii Merkert Bóg w swej wielkiej łaskawości przygotował nam nowy dar w osobie Służebnicy Bożej siostry Teodory - wyznaje s. Anna Kołodziejczyk. Przypomnijmy, że beatyfikacja Śląskiej Samarytanki s. Marii Luizy Merkert, współzałożycielki i pierwszej przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety, odbędzie się 30 września w kościele św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie. Mszy św. beatyfikacyjnej o godz. 10.00 będzie przewodniczył prefekt watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. kard. José Saraiva Martins.
Kim była s. Teodora Marianna Witkowska, kolejny dar Pana Boga dla zgromadzenia, ale też dla nas, wszystkich wierzących? Urodziła się na ziemi pomorskiej 23 marca 1889 r. w Koźminie koło Kościerzyny. Wychowana była w patriotycznej i głęboko religijnej rodzinie. Miała troje rodzeństwa, najstarsza siostra - Franciszka, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Michalitek w Miejscu Piastowym.
W dniu 28 lutego 1908 r. pożegnała rodzinę i wstąpiła do Kongregacji Sióstr św. Elżbiety w Królewcu. Pierwszą profesję złożyła 23 maja 1911 r., a śluby wieczyste 6 maja 1920 roku. Poprzez śluby zakonne oddała się na zawsze i bez zastrzeżeń umiłowanemu nade wszystko Bogu.

Pierwszą jej placówką był Postolin, następnie Nidzica i Dzierzgoń. Cechowały ją radosne i ochocze posłuszeństwo oraz dyspozycyjność wobec woli przełożonych. Była zdyscyplinowaną siostrą zakonną. Żyła w trudnych czasach, pełnych niepokoju i udręki. Wkraczający w 1945 r. na tereny ziemi polskiej żołnierze Armii Czerwonej w brutalny sposób niszczyli wszystkich i wszystko, co łączyło się z Bogiem i wiarą. Dnia 24 stycznia 1945 r. wojska sowieckie wkroczyły do Dzierzgonia. Nastał czas pełen lęku, poniżania i gwałtów. 28 stycznia 1945 r. do Powiatowego Domu Starców, gdzie siostra M. Teodora wraz ze współsiostrami i niektórymi mieszkańcami Dzierzgonia skryła się przed atakami czerwonogwardzistów, wtargnął żołnierz rosyjski. Siostrze Teodorze przyszło zmierzyć się z brutalnością sowieckiego żołnierza, który chciał zabrać młodszą współsiostrę Amabilis. Broniąc jej czystości, sama zginęła ugodzona kulą, która przebiła jej skroń. Jak podkreśliła s. Anna Kołodziejczyk, w przypadku dzisiejszej kandydatki do chwały ołtarzy spełniły się słowa Chrystusa: "Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół" (J 15, 13-15).