Niezwykłe sanktuarium

W święta maryjne na placu przy Kaplicy Łask odbywają się procesje ze świecami, niezależnie od pogody, bo każdy, kto tu przybywa, nie boi się pielgrzymich trudów. Nawiedzenie tego sanktuarium związane jest również z tradycją niesienia krzyża. Otóż każdy, kto tylko chce, może wziąć do ręki krzyż i przechodzić krużgankami wokół cudownej kaplicy, modląc się w wybranych intencjach. Kaplica Łask bez wątpienia jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem. Tutaj świętość jest odczuwalna.

Cudowna figura
Maryja, która już od dzieciństwa była przeznaczona do służby Bogu, o czym świadczy fakt, że Jej rodzice oddali Ją do świątyni jerozolimskiej, gdzie pełniła służbę świątynną aż do okresu wczesnej młodości, a poprzez moment Zwiastowania i Jej chwalebnego życia u boku Jezusa aż do momentu Zesłania Ducha Świętego, zawsze w pełni była przepełniona Bożą łaską, z którą w piękny sposób współpracowała. W Altötting Maryja jawi się jako przemożna orędowniczka i Matka czuła na głosy Swoich dzieci. Jej cudowny wizerunek ma zaledwie 65 cm. Drewniana figurka Madonny jest największym skarbem bawarskiego miasteczka. Ciemne, wyrzeźbione w drewnie twarze Maryi i Dzieciątka Jezus pięknie kontrastują z barwnymi, bogato zdobionymi sukienkami, którymi święte postacie są przyozdabiane. Tylko dwa razy w roku, w środę popielcową i w Wielką Sobotę, drogocenne sukienki są zdejmowane na czas adoracji Madonny. Wierni mogą wówczas w pełni podziwiać piękno tej starej figury.

Na głowach tych świętych postaci znajdują się błyszczące złotem i wysadzane szlachetnymi kamieniami korony. Niestety do dnia dzisiejszego nie znamy imienia tego średniowiecznego artysty, spod dłuta którego wyszło to niepowtarzalne dzieło. Po zdjęciu sukienek doskonale widoczna jest bardzo duża dłoń Dzieciątka Jezus, która symbolizuje ogrom łask rozdawanych przez Niego za wstawiennictwem Czarnej Madonny. W drugiej dłoni trzyma kulę symbolizującą Jego nieustanną władzę nad światem. Dla uhonorowania Patronki Bawarii w Jej dłoni umieszczono złote berło, które na tle osiemsetletniej figury wygląda jak kwiat wysadzany szlachetnymi kamieniami.

Papieże w Altötting
Nadzwyczajnymi wydarzeniami w historii pielgrzymek maryjnych do Altötting były również wizyty następców św. Piotra. Już pierwsza wizyta papieża w 1782 roku wzbudziła duże zainteresowanie. Papież Pius VI zatrzymał się wtedy w bawarskim sanktuarium podczas swojej podróży do książąt bawarskich w Monachium. Nie mniej znacząca była również podróż apostolska Jana Pawła II do Niemiec, podczas której papież nawiedził sanktuarium Czarnej Madonny. Obecny był również na niej kardynał Ratzinger. Papieska pielgrzymka do Republiki Federalnej Niemiec w 1980 roku nie należała do łatwych. „Der Spiegel” skrupulatnie wyliczył koszty tej wizyty i przytaczał liczby, które rzekomo miały świadczyć o niechęci Niemców do spotkania z polskim papieżem, Jednak Jan Paweł II zaskoczył sceptyków. Telewizja relacjonowała tę pielgrzymkę na żywo, a wyniki oglądalności pobiły wszelkie rekordy.

Kiedy Benedykt XVI wracał do Rzymu ze spotkania z młodzieżą w Kolonii, samolot zmienił tradycyjną trasę przelotu. Chciano bowiem spełnić życzenie papieża, który podczas swojej pierwszej pielgrzymki do ojczyzny pragnął przynajmniej z lotu ptaka zobaczyć rodzinną Bawarię, w tym Altötting i leżące w odległości 18 km od niego miasto Marktl am Inn, gdzie się urodził. Dzięki Bogu, jak to skomentował później pilot, obok którego w kokpicie usiadł Ojciec Święty, nad Marktl i nad sanktuarium Czarnej Madonny pokazała się dziura w chmurach, przez co Benedykt XVI mógł w dole coś zobaczyć i pobłogosławić tłumnie zgromadzonych ludzi.

Jakiś czas później Ojciec Święty mógł osobiście nawiedzić swoje ukochane sanktuarium podczas swojej drugiej pielgrzymki do ojczyzny. Swoje silne powiązanie z miastem Patronki Bawarii często podkreślał, np. pisząc: „Miałem szczęście urodzić się w pobliżu Altötting. Wspólne pielgrzymki z moimi rodzicami i rodzeństwem należą do moich najwcześniejszych i najpiękniejszych wspomnień…”

Święty brat Konrad
Niemal tak wielkim kultem, jakim otaczana jest Czarna Madonna, otaczany jest w Altötting brat Konrad, który urodził się w 1818 roku w Parzham, na Bawarii. Wychowywał się w pobożnej rodzinie chłopskiej, gdzie do 31 roku życia pracował na roli. W roku 1849 wstąpił do klasztoru kapucynów w Altötting, przy którym znajduje się sanktuarium Patronki Bawarii. Przez 43 lata pełnił funkcję furtiana w tym klasztorze. To on pierwszy witał strudzonych pielgrzymów, troszczył się o to, aby mieli dach nad głową i dbał, by niczego im nie brakło.

Furtę bez przerwy oblegali liczni pątnicy. Brat Konrad pomagał im we wszystkich sytuacjach. Codziennie w porze rozdawania posiłków ubogim ten święty człowiek śpieszył do kuchni po strawę dla głodnych. Brat kucharz żartobliwie powtarzał, że dla biednych jest on gotów wynieść wszystko z kuchni. Dla każdego miał dobre słowo. Znany był z cierpliwości i otwartości. Mimo ciągłego zgiełku potrafił pozostawać skupiony i milczący. Choć mówił niewiele, jego słowa były pełne treści i wielu dawały do myślenia. Miały moc nawracania ludzkich serc. Jeśli wśród nawału obowiązków znalazł wolną chwilę, poświęcał ją na modlitwę.

Najwcześniej przybywał na nocne czuwania, a każdego ranka służył do pierwszej Mszy świętej. Mimo to nigdy nie okazywał zmęczenia i zniechęcenia. Zmarł w opinii świętości 21 kwietnia 1894 roku. Wkrótce do jego grobu zaczęli przychodzić pielgrzymi, podobnie jak do dawnej furty. Tym razem jednak prosili go o wstawiennictwo u Boga w trudnych sprawach. W uznaniu świętości życia brata Konrada Pius XI beatyfikował go 15 czerwca 1930 roku, a 20 maja 1934 roku włączył go w poczet świętych.

Modlitwa do Matki Bożej z Altötting
O najukochańsza w tym cudownym wizerunku Matko Boża i jedyna po Bogu pociecho! Zbliżam się do Ciebie z całą ufnością, jako dziecię do najlepszej Matki. Błagam usilnie: racz wyjednać u Twego Boskiego Syna odpuszczenie grzechów i pocieszyć w utrapieniu. Tyle zdziałałaś cudów w tym miejscu wybranym przez Ciebie; tylu chorych uleczyłaś; tylu strapionym i uciśnionym łzy otarłaś i w ich zbolałe serca wlałaś balsam pociechy. Mocno ufam, że i mnie nie opuścisz w mej niedoli. Amen.