Niezwykłe sanktuarium

Bawaria jest postrzegana jako jeden z najbardziej urokliwych regionów Niemiec. Pełno tu zieleni, kwiatów, malowniczych domów i kościołów. Czar tego miejsca jest łatwo odczuwalny, jeśli się tylko znajdzie na to trochę czasu i jeśli spokój zastąpi pośpiech i stres. Stolicą tego pięknego regionu jest Monachium, nazywane często niemieckim Rzymem. We wnętrzu monachijskiej katedry o cebulastych wieżach, za ołtarzem głównym, znajduje się duży obraz przedstawiający Matkę Bożą w długiej szacie i koronie na głowie.

Szeroko rozpostartym płaszczem, który podtrzymuje dwóch aniołów, Maryja Panna osłania skupionych wokół niej ludzi. Ten unikatowy obraz jest taką swoistą wizytówką mieszkańców katolickiej Bawarii. Jest przejawem ich maryjności. W tym kraju, gdzie kościoły są zamykane, gdzie poważnie brakuje powołań, przez co jeden kapłan musi często posługiwać w kilku parafiach na raz, znajduje się parę sławnych sanktuariów ku czci Matki Bożej, choć najsłynniejszym zdaje się być to położone w samym sercu bawarskiej ziemi – Altötting. I aż trudno uwierzyć, że reformacja i panosząca się w tym kraju laicyzacja nie zabiła wiary w wielu niemieckich sercach. I po raz kolejny potwierdza się, że kto trwa przy Maryi, trwa i przy Bogu samym, gdyż Ona zawsze podprowadza do Jezusa.

Altötting należy do diecezji Passau (Pasawy), mającej w Niemczech najwyższy procent katolików. Leży w samym sercu Bawarii i jest miejscem, w którym pulsuje serce Matki, serce pełne miłości, ciepła i zrozumienia. Trudno porównać to miejsce z jakimś innym sanktuarium. Każdy, kto je nawiedza, jest pod jego wielkim urokiem. Historia tego niezwykłego miejsca sięga VII wieku, a konkretnie roku 680, kiedy to św. Rupert z Salzburga, apostoł Bawarii, nawrócił jednego z pogańskich książąt bawarskich Ottona oraz wielu jego poddanych. On to też polecił na miejscu dawnego kultu pogańskiego Siedmiu Planet wybudować w Altötting mały kościółek zwany dzisiaj Kaplicą Łask (Gnadenkapelle) i przekazał świątyni cudowną figurę Matki Bożej.

Różne koleje losu nawiedzały to niewielkie miasteczko. Po najeździe Węgrów w 907 roku ponad trzy wieki było pogrążone w ruinie, tylko Kaplica Łask ocalała. W 1228 roku książęta bawarscy założyli nowy klasztor, przywracając Altötting do życia. Kolejny upadek miasta nastąpił w czasach napoleońskich, kiedy rozwiązano zakony i wszelakie instytucje religijne. Jednak kult Czarnej Madonny odżył już pod koniec lat dwudziestych XIX wieku, kiedy do miasteczka ponownie zaczęły ściągać rzesze pielgrzymów. Wtedy również Altötting stopniowo zaczął się przekształcać się z małego miasteczka w centrum pielgrzymkowe, a ośrodkiem życia religijnego nie przestawała być Kaplica Łask z cudowną figurą. Kult Czarnej Madonny jest tak silny, że na wielu domach umieszcza się jej wizerunek, czy to malowidło, czy kopię figury.

Oddziaływaniu słynącej łaskami Madonny nie potrafili się oprzeć zarówno prości bawarscy rolnicy, jak i możni tego świata. Do Altötting pielgrzymowali chętnie królowie, książęta i papieże. Bawarski książę Maksymilian I Józef w 1623 roku ogłosił Naszą Kochaną Panią (Unsere Liebe Frau) patronką Bawarii. Niezwykłym świadectwem tej miłości i oddania są srebrne urny z sercami książąt i królów bawarskich umieszczone na czarno pomalowanych ścianach Kaplicy Łask, tuż przed cudownym wizerunkiem Madonny. Przez pokolenia bowiem władcy Bawarii w testamentach zapisywali swe serca Matce Bożej z Altötting, pragnąc tym samym być blisko Niej nawet po śmierci i zaświadczać bez końca wobec pielgrzymów, jak wielka jest ich cześć dla Pani Bawarskiej.

Rok 1489 uważany jest za przełomowy w historii sanktuarium. Wówczas to utopił się trzyletni chłopiec z Altötting. Zrozpaczona matka położyła jego ciało przed drewnianym wizerunkiem Madonny. Chwilę później maleństwo zostało cudownie przywrócone do życia. To wydarzenie na dobre przyczyniło się do rozsławienia Czarnej Madonny.

Kaplica Łask
Równie niezwykłe jest także to, że największe sanktuarium maryjne na ziemi niemieckiej położone jest na głównym placu (Kapellplatz) urokliwego miasteczka i kryje się w niewielkim, późnogotyckim kościółku. W ciągu wieków w Altötting zbudowano kilka świątyń, w których pielgrzymi spowiadają się i uczestniczą w nabożeństwach. Trudno jest zrobić rezerwację Mszy św. dla grupy w Kaplicy Łask z powodu jej małych rozmiarów. Dlatego też zachęca się pielgrzymów obcokrajowców do odprawiania Mszy św. w kościołach okalających rynek z cudowną kaplicą. Od wieków miliony ludzi przychodzą ze swoimi troskami, cierpieniami, zmartwieniami i kłopotami poprzez „zielony dywan” szerokiego placu do tej kaplicy w samym środku miejskiego placu i pocieszeni wracają do swych rodzin.

Ponad dwa tyś. tablic wotywnych przy wejściu do kaplicy, umieszczonych na suficie i ścianach krużganków, jak i w samej Kaplicy Łask, świadczy o najskrytszych prośbach o pomoc albo podziękowaniach za otrzymaną łaskę. Sercem cudownej kaplicy jest małe pomieszczenie, do którego wchodzi się przez przedsionek, w którym zarówno po prawej, jak i po lewej stronie znajduje się jeden ołtarz i rząd ławek. Stąd już tylko krok do tego najświętszego miejsca, gdzie w złotym ołtarzu umieszczona jest cudowna figura Czarnej Madonny, przed którą ciągle płoną ołtarzowe świece. Złoty wystrój ołtarza pięknie harmonizuje się z licznymi wotami ze srebra umieszczonymi we specjalnych gablotach po obu stronach ołtarzu Matki Bożej.