Tydzień Misyjny z Ojcami Białymi Misjonarzami Afryki
Chciałbym bardzo zachęcić młodych ludzi, aby otworzyli swoje serca na wołanie Chrystusa. Afryka ciągle potrzebuje wielu misjonarzy. Nie zgadzam się z tymi, którzy myślą, że to już jest koniec ery, przeciwnie - to, co potrzebujemy w naszym Kościele to jest zmiana - o. Josef von Boxel
Misyjny triumf. Co dalej?
rozmowa z o. Otto Katto Asimwe pochodzącym z Ugandy
Nie możesz mówić o Ugandzie nie mówiąc o Kościele. To element historii mojego kraju. Chrześcijaństwo zaczęło zmieniać nasz styl życia, przyczyniło się do rozwoju osoby, duchowego, fizycznego i mentalnego. Ludzie mają duży szacunek dla Kościoła, za otwarcie umysłów. Zanim przybyli misjonarze byli u nas muzułmanie, ale islam się nie przyjął. W chrześcijaństwie ludzie znaleźli wiele elementów wspólnych z wartościami tradycyjnymi. Oczywiście są i takie które trzeba odrzucić jak: czarownictwo lub przemienić, jak np. trybalizm, czyli silne poczucie przynależności plemiennej, które niestety dzieli... Więcej:.
Jesteśmy częścią rodziny
mówi o. Lazaro Bustince, hiszpański misjonarz w Ugandzie
Jeśli zapytać któregokolwiek z księży, biskupów tutaj w Ugandzie, powiedzą, że pomimo że już przejęli ten Kościół, to nadal potrzebują ducha misyjnego, ducha misjonarzy. Potrzebują aby cała "rodzina" misyjna była tutaj z nimi. Tak, to jest kwestia całej rodziny.Jeżeli w rodzinie jest więcej członków - tym lepiej. Stąd nie ma znaków zapytania co do obecności Misjonarzy Afryki w Ugandzie. Zarówno parafianie jak i biskupi chcą byśmy tutaj byli.
A ludzie jeżeli widzą starszego misjonarza, który wyjeżdża pytają: "dlaczego wyjeżdżasz - przecież należysz do nas“. Jesteśmy częścią rodziny tutaj ponieważ naszą pracą jest zawsze nauka języka, bycie blisko ludzi i z ludźmi i oni tego nigdy nie zapominają. Więcej:.
Zostajemy w Ugandzie !
mówi bp Robert Maria Gay, kanadyjski misjonarz w Ugandzie
Mam już 82 lata. Dziękuję Bogu, że jeszcze żyję i mogę robić coś, co przynosi mi radość. Czasem śpiewam w swoim pokoju. Pytają mnie: ”Dlaczego to robisz?”. Odpowiadam, że tak dziękuję Bogu.Po raz pierwszy postawiłem stopę na ziemi afrykańskiej w 1962r. Przez przypadek, dzień mego przybycia, zbiegł się z ogłoszeniem niepodległości Ugandy. Przełożony powitał mnie na lotnisku i powiedział, że jutro jedziemy do miejscowości Kololo, aby uczestniczyć w uroczystości zmiany flagi i przekazaniu władzy od brytyjskich kolonistów ludności miejscowej.
Następnego dnia po tej uroczystości, jeden z księży zawiózł mnie z Kampali (stolicy Ugandy) do miejscowości Mbarara (35 km od Kampali). W Mbarara miałem jedno zadanie: nauczyć się miejscowego języka w przeciągu 3 miesięcy. Po tym okresie odbył się egzamin, na którym przepytano mnie ze znajomości udzielania sakramentów i spowiadania w języku miejscowym. Zdałem egzamin i zostałem posłany do parafii w buszu. Więcej:.
Afryka ciągle potrzebuje misjonarzy
O. Josef von Boxel, belgijski misjonarz pracujący w Ugandzie
Chciałbym bardzo zachęcić młodych ludzi, aby otworzyli swoje serca na wołanie Chrystusa. Afryka ciągle potrzebuje wielu misjonarzy. Nie zgadzam się z tymi, którzy myślą, że to już jest koniec ery, przeciwnie - to, co potrzebujemy w naszym Kościele to jest zmiana.
Jesteśmy kościołami siostrzanymi i potrzebujemy wymiany między kapłanami z Europy i Afryki, jak również potrzebujemy wymiany afrykańskich księży, aby jechali do Europy, której brakuje powołań.
Także do tych młodych ludzi, którzy odczuwają powołanie chciałbym powiedzieć, że jest to wspaniała przygoda, gdyż Afryka jest kontynentem z ogromnym potencjałem, ludzie są otwarci na słowo Boże, Bóg ma nadal aktywne miejsce w codziennym życiu.
Ludzie tutaj żyją życiem duchowym, które naprawdę jest otwarte na Ewangelię. To, czego potrzebujemy, to ludzi, którzy są gotowi poświęcić siebie, aby kochać Afrykę całym swoim sercem, aby widzieć piękno tego kontynentu, aby widzieć potencjał w ludziach tutaj mieszkających, jak również to, co Kościół próbuje robić. Więcej:.
«« | « |
1
| » | »»
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Świeccy konsekrowani – jak być zaczynem dobra w świecie
2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, Kościół będzie obchodził Dzień Życia Konsekrowanego.
Luigina Sinapi, mistyczka, zaprzyjaźniona ze św. o. Pio i Piusem XII, bliżej chwały ołtarzy
- Generał jezuitów zwołał do Rzymu wszystkich wyższych przełożonych Towarzystwa Jezusowego
- Diecezja kijowsko-żytomierska domaga się zwrotu kościoła św. Mikołaja
- Nikaraguańska dyktatura wypędza zakonnice klauzurowe
- Kard. Müller: wolę Trumpa od Bidena
- Papieski apel dotyczący spraw o stwierdzenie nieważności małżeństwa
- Kard. Dziwisz: miłość jest kluczem do zrozumienia Jana Pawła II
- Papież potępia nasilające się przejawy antysemityzmu
- Nuncjusz w Kinszasie: papieskie przesłanie aktualne bardziej, niż kiedykolwiek
- Ksiądz z Jordanii: czekamy na wspólne świętowanie Wielkanocy
- Hiszpania: wśród wolontariuszy pro-life dużo młodych ludzi
- Wielka Brytania: ofiary seksualnych gangów w cieniu ideologii wielokulturowości
- Członkowie Ruchu Światło-Życie w Niemczech pielgrzymują do Rzymu
