W ciągu rocznego cyklu Kościół wspomina całe misterium Chrystusa - od momentu Wcielenia, przez Zesłanie Ducha Świętego, po oczekiwanie na ponowne przyjście Chrystusa na końcu czasów.
Rok liturgiczny Kościoła
Rok kościelny nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Chociaż bowiem liczy prawie tyle samo dni i tygodni (52), to jednak rozpoczyna się pierwszą niedzielą Adwentu (koniec listopada lub początek grudnia), a kończy się ostatnią niedzielą uroczystości Chrystusa Króla. Rok kościelny jest liturgiczny, a więc wchodzi w służbę Bożą, należy do istotnych funkcji Kościoła, chwały Bożej i uświęcenia wiernych. Ma też rok kościelny własną strukturę, podziały i święta. Kanwą zaś jest dzieło zbawienia dokonane w czasie i dokonujące się stale każdego dnia w sercach wiernych. Możemy rok liturgiczny porównać do rzeki, która wywodzi swój początek z drobnego strumienia - źródła, w miarę czasu ogarniając swoimi dobroczynnymi wodami łaski coraz większe obszary dusz ludzkich. W miarę wieków rośnie także i bogaci się w nowe zlewiska. Dlatego rok kościelny bywa przedmiotem ciekawych studiów: historyków, teologów, socjologów itp.
Słońcem zaś Roku kościelnego jest sam Jezus Chrystus: historyczny - w przeżywanych tajemnicach pobytu Jego na naszej ziemi, w dziele zbawienia; mistyczny - poprzez łaskę i słowa swojej Ewangelii, którą rozdziela; eucharystyczny - kiedy na naszych ołtarzach składa się za rodzaj ludzki jako żertwa ofiarna; nieustannie ponawiając ofiarę Golgoty. Dlatego każdy dzień liturgiczny koncentruje się przy stole ofiarnym ołtarza. Tam się wypełnia codzienna liturgia Kościoła.
Więcej na następnej stronie