Ksiądz w centrum uwagi

Jest Ksiądz Kardynał promotorem duchowej adopcji kapłanów. Ta modlitewna inicjatywa zrodziła się jako odpowiedź na skandale seksualne z udziałem księży. Wieczerniki modlitwy powstały na całym świecie, za kapłanów modlą się tysiące ludzi. Widać owoce?
– Jestem przekonany, że ogłoszenie Roku Kapłańskiego jest jednym z owoców właśnie tej modlitwy. Naprawdę są tysiące ludzi, którzy objęli duchową adopcją księży i codziennie modlą się za nich. To musi przynieść owoce. Nie jest to modlitwa wyłącznie o rozwiązanie problemów czy bolesnych kwestii, ale o uświęcenie kapłanów. Modlimy się za tych, którzy dopuścili się nadużyć, chcemy Bogu i ludziom wynagrodzić zgorszenie, którego się dopuścili, ale przede wszystkim modlimy się o święte życie dla każdego księdza. Adoracja eucharystyczna, szczególna modlitwa i adopcja duchowa są to elementy, które chcemy wciąż rozwijać. Kiedy zaproponowałem tę inicjatywę, wiele osób mówiło mi, że od dawna modli się za konkretnego kapłana. Myślę, że wielu księży mogłoby dużo powiedzieć o mocy tej modlitwy w ich życiu. Za mnie też się modlą i czuję siłę tej modlitwy na co dzień.

Często patrzymy na księży jako na urzędników instytucji świadczącej usługi dla ludności. Trudniej jest być obecnie kapłanem niż kilkadzt lat temu?
– Chyba tak. Jednymi z największych wyzwań są relatywizm i laicyzm. Współczesny świat bywa wrogi wobec wiary czy religii. Wydaje się, że kultura, która coraz bardziej zaczyna dominować i spychać na margines inne zachowania, to postmodernizm, życie tak, jakby Boga nie było. Dla tej kultury wiara czy chrześcijaństwo nie stanowią wartości. Nie ma też dla niej sensu kapłaństwo, postrzegane jako absurdalny wybór drogi życiowej. W tym kontekście nie jest łatwo zdecydować się na kapłaństwo. Potrzeba nam prostego świadectwa wiary, wiary przeszczepianej przez życie każdego z nas w codzienność. Świat takim postawom jest coraz bardziej wrogi. Jednak Bóg dał nam żyć w takich, a nie innych czasach i nie zwolnił nas z obowiązku dzielenia się wiarą. Nie możemy żyć z głową w chmurach, marząc o bardziej bożym społeczeństwie. Sami musimy go takim uczynić. Z drugiej strony nie możemy demonizować świata, w którym przyszło nam żyć. Odnosi się to także do kapłanów. Ich posługa ma wymiar religijny, ale i społeczny. Księża są w społeczeństwie promotorami wartości ludzkich i chrześcijańskich: godności ludzkiej, solidarności, sprawiedliwości społecznej. Ta kwestia wydaje się często niezauważalna czy przemilczana.

Nawet w Rzymie trudno dziś spotkać księdza w sutannie. Czy to nie oznacza zatracania kapłańskiej tożsamości?
– Kiedy Benedykt XVI spotkał się z nami i zapowiedział ogłoszenie Roku Kapłańskiego, podjął też kwestię stroju duchownego. Nie chodzi tu jednak o jakąś modę. Papież wskazał, że odkrycie znaczenia stroju kapłańskiego jest jednocześnie zrozumieniem zewnętrznego wyrazu kapłańskiej tożsamości. W społeczeństwie pluralistycznym oznaki zewnętrzne takie jak sutanna czy koloratka są bardzo ważne.

Czy to, że mniej ludzi wybiera kapłaństwo, nie sprawi, że będziemy zadowalać się miernością?
– Wprost przeciwnie. Potrzeba rygorystycznej selekcji kandydatów do kapłaństwa właśnie dlatego, że przychodzą oni ze świata, który nie jest już religijny, tylko coraz bardziej relatywistyczny. Tu potrzeba głębokiej duchowości. Kapłaństwo jest charyzmatem, darem, który młody człowiek musi w sobie odnaleźć, i do tego potrzebuje pomocy.

A to zadanie formacji...
– Święcenia kapłańskie nie mogą oznaczać kresu formacji, ale muszą być jej nowym początkiem. Widzę to po sobie. Kierownik duchowy miał wielki wpływ na moje życie duchowe, ale i intelektualne. Pokazywał mi, że zarówno wiara, jak i wiedza muszą się nieustannie rozwijać, że nie można ich pozostawić samopas. Zresztą moje powołanie jest jakby odpowiedzią na piękne świadectwo życia księży. Zrodziło się w dzieciństwie. Podziwiałem dwóch proboszczów, ponieważ mieszkałem na styku parafii i służyłem tam do Mszy. Pociągał mnie przykład ich prostego życia. On też w jakiejś mierze zaważył na tym, że i ja zostałem księdzem.

***
Kard. Cláudio Hummes jest Brazylijczykiem o niemieckich korzeniach. Był m. in. przełożonym prowincji franciszkańskiej w brazylijskiej prowincji Rio Grande do Sul oraz arcybiskupem São Paulo. Od 2006 r. jest prefektem watykańskiej Kongregacji ds. Duchowieństwa.