Gładko przystrzyżone głowy. Na przegubach rąk tatuaże, a na ustach religijna pieśń. Jeden przy drugim: tłum taki, że prawie nie ma gdzie stanąć.
Tak co tydzień wygląda Msza św. w warszawskim więzieniu przy ul. Kłobuckiej.
– Czekolada z orzechami raz, dwie chałwy, dwa razy mentosy – zgadza się. Więzienny strażnik kwituje siatkę słodyczy. Młoda kobieta chowa twarz w wysoki kołnierz. Przynosi tak raz na kwartał, aż do końca wyroku męża. Jeszcze 18 miesięcy. Dużo.
Święta rodzinnie (w areszcie)
Ale tych z dłuższymi wyrokami – jak na lekarstwo. Przeważają alimenciarze i „kolarze”, czyli ci, którzy usiedli za kółkiem po pijaku i nie mieli pieniędzy na grzywnę.
– A w ogóle to wszyscy siedzą za niewinność – mówi strażnik, przechylając się przez barierkę.
Z góry na parterze, za siatką widać stół do ping-ponga – jedną z nielicznych rozrywek za murem.
– Dzień się dłuży jak miesiąc. Po dwudziestu dniach masz wrażenie, jakbyś był tu pół roku – przyznaje po Mszy św. Robert.
Za 10 dni wychodzi. Na Kłobuckiej spotkał ojca. On z kolei siedzi za alimenty. Śmieją się, że przynajmniej święta spędzili rodzinnie. Gorzka prawda. Na innym oddziale siedzi trzech braci. Też każdy za co innego.
Kapelan do zadań specjalnych
– Niech będzie pochwalony! – krzyczą z daleka na widok ks. Kazimierza Pierzchały, który w więzieniu i areszcie na Służewcu Przemysłowym pracuje już ósmy rok. Kilka razy w tygodniu można się u niego spowiadać, przygotować do sakramentów albo po prostu z nim pogadać. Jak więzień z księdzem albo osadzony z psychologiem. Albo jak facet z facetem.
Co niedziela do kaplicy na trzecim piętrze jednego z więziennych bloków przychodzi kilkudziesięciu osadzonych. Niektórzy w więziennych drelichach, inni – jakby nie pogodzili się jeszcze, że trafili do nieciekawego miejsca. Albo po prostu, jakby chcieli ocalić w sobie to, co najlepsze.
– Dobrych przykładów to tu człowiek nie spotka – ostrzega Piotr, który dostał 24 miesiące za notoryczne uchylanie się od płacenia alimentów.
„Tak pięknie pan mówił o Bogu”
Przed Mszą jedna z dwóch sióstr misjonarek miłości (zwykle przychodzi ich więcej, dojeżdżają z Zambrowa kilka godzin, by zdążyć na 8.30) rozdaje śpiewniki z czytaniami mszalnymi. Ale nikt nie chce wystąpić w funkcji lektora. Wreszcie zgłasza się – były policjant. Przed Ewangelią przy małej ambonce staje Ryszard Niemaczek. Przychodzi tu z krótką przerwą od 1998 r.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
„Wierzę w Boga. Uważam, że to, co się dzieje, nie jest przypadkowe. Bóg ma dla wszystkich plan”.
Kalendarium najważniejszych wydarzeń 2024 roku w Stolicy Apostolskiej i w Watykanie.
„Jesteśmy z was dumni, ponieważ pozostaliście tymi, kim jesteście: chrześcijanami z Jezusem” .
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.