Karnawał, okres szaleńczej zabawy przed Wielkim Postem, łączy w sobie dwie tradycje. Z jednej strony jest reakcją na umartwienia przyjmowane w czasie postu, odzwierciedleniem tej części ludzkiej natury, która pragnie zabawy i korzystania z uciech życia. Z drugiej – to swoiste przetworzenie dawnych pogańskich obrzędów związanych z powitaniem wiosny.
• Od zapustów do adoracji krzyża :.• Tłusty czwartek: Dzień pączka :.Nawet tłumaczenie pochodzenia słowa "karnawał" jest odbiciem tej dwoistości. Z jednej strony nazwa tego okresu pochodzi od łacińskiego wyrażenia "carnem levare" (odrzucić mięso), które potem w ludowej łacinie wymawiano "carnelevale". Z drugiej jednak strony mówi się, że to skrót od innego łacińskiego określenia: "carrus navalis". Tak w starożytnym Rzymie zwano łódź na kołach – ukwiecony rydwan boga Bachusa, pojawiający się na rzymskich ulicach podczas hucznych obchodów powitania wiosny.
Druga natura czyli maskaW każdym człowieku tkwi skłonność do zabawy. Karnawał stwarzał szansę by na kilka dni zapomnieć o kłopotach dnia codziennego. Już w średniowieczu popularne stało się udawanie wówczas kogoś innego niż się jest w rzeczywistości. Biedacy przebierali się za bogaczy, bogacze za biedaków, wszyscy za postacie legendarne czy baśniowe. Niezwykle popularne stały się maski, za którymi można było się ukryć i bawić bez ograniczeń, anonimowo, jakby nie biorąc za siebie odpowiedzialności.
Symbolem karnawału stała się więc maska – znak tej drugiej natury człowieka, która brała górę w tym czasie.
Bawiono się w wielu krajach, ale najgłośniejsze obchody karnawałowe odbywały się w Italii. Do XVIII wieku najsłynniejszy był karnawał w Wenecji. Potem, po upadku politycznym Republiki Weneckiej, dorównał mu karnawał rzymski. Właśnie stamtąd, z Wenecji i Rzymu w XVI wieku dotarł do Polski obyczaj balów maskowych. Stał się on powszechny w następnych stuleciach. W XVII wieku bale maskowe zwano maszkarami, w XVIII wieku – redutami.
Zamiast włoskiego słowa "carnevale", niemieckiego "Karneval" czy hiszpańskiego "carnaval" używano polskiego tłumaczenia: "mięsopust".
Pierwsza literacka wzmianka o karnawale w Polsce pochodzi z 1622 r., z utworu nieznanego autora "Mięsopust". Inne siedemnastowieczne utwory z tego okresu to satyra Miaskowskiego "Mięsopust polski", "Maszkary zapustne" Jagodyńskiego czy sowizdrzalski zbiorek wierszy "Kiermasz wieśniacki".
Więcej na następnej stronie