Przyszedł na świat jako syn księcia Ludwika I i Anny z Lusignan - córki króla Cypru Jana II. Arystokratyczne pochodzenie okazało się być dla niego zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem.
Amadeusz IX urodził się 1 lutego 1435 roku w Thonon-les-Bains, malowniczo położonej miejscowości u podnóża Alp Sabaudzkich nad Jeziorem Genewskim. W roku 1452 wziął sobie za żonę córkę króla francuskiego Jolantę. Czternaście lat później zasiadł na tronie książęcym – jak się okazało, nie na długo...
Amadeusz był epileptykiem, więc gdy chorobowe objawy z wiekiem zaczęły przybierać na sile, musiał scedować władzę na swoją małżonkę. Dotknięty tą niebywale tajemniczą dla ludzi średniowiecza chorobą - w której jedni dostrzegali przejawy mistycyzmu, inni zaś działanie mocy demonicznych – książę został odsunięty na plan dalszy. Dla wielu monarchów podobna sytuacja byłaby zapewne ogromnym życiowym dramatem. Tymczasem Amadeusz lepiej odnalazł się w kompletnie nowej dla niego sytuacji, niż w dworskich intrygach i rywalizacji rozmaitych pałacowych stronnictw o władzę.
Podczas gdy XV-wieczna Sabaudia uwikłana była w niekończące się wojny i konieczność ciągłego zawierania nowych sojuszy i traktatów, Amadeusz mógł poświęcić się charytatywnym zajęciom pomocy najuboższym i zakładaniu kolejnych fundacji, dzięki czemu jego rodzinny region zaczęto nazywać nawet „rajem ubogich”.
Warto podkreślić także, iż był on ojcem dziesięciorga dzieci. „Wielodzietne ogniska rodzinne stanowią świadectwo wiary, odwagi i optymizmu” – stwierdził kiedyś Benedykt XVI. Optymizmu, wiary i odwagi Amadeuszowi IX Sabaudzkiemu - mimo dramatu choroby i odsunięcia od władzy - z pewnością nie brakowało.
Zmarł 30 marca 1472 roku. Beatyfikowano go w 1677 roku. W ikonografii często ukazuje się go, jako księcia rozdającego jałmużnę z napisem Diligite pauperes, co znaczy: kochaj ubogich.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Przed odmówieniem modlitwy Anioł Pański Papież nawiązał także do „brutalnych ataków” na Ukrainie.
Msza św. celebrowana na Placu św. Piotra stanowiła zwieńczenie Jubileuszu duchowości maryjnej.
„Bez faktów nie może istnieć prawda. Bez prawdy nie może istnieć zaufanie.