21.00: Stawaj do raportu!

Złoty Jubileusz Jasnogórskiego Apelu

MODLITWĄ POLSKICH SERC - Jan Paweł II określił Apel Jasnogórski w czasie I Pielgrzymki do Ojczyzny (5 czerwca 1979). Podkreślił, że apelowe słowa „Jestem, pamiętam, czuwam” wyrażają, co to znaczy być chrześcijaninem na polskiej ziemi. Ukazując ich głęboki rodowód ewangeliczny, wskazał równocześnie wymiar uniwersalny. Uroczyście promował Apel Jasnogórski podczas VI Światowego Dnia Młodzieży na Jasnej Górze (14 sierpnia 1991). Ojciec Święty zaproponował zebranej rzeszy młodzieży z całego świata
(ponad 1,5 mln), aby bogata i syntetyczna treść apelowych słów stała się modelowym programem dla współczesnych młodych chrześcijan. Program zawarty w „słowach języka i łaski. Wyraz ducha ludzkiego i natchnienia Ducha Świętego” sprawdził się w okresie trudnych zmagań Kościoła w Polsce.

***

Apel Jasnogórski jako codzienna, systematyczna modlitwa został zainicjowany na Jasnej Górze 8 grudnia 1953 roku przed Obliczem Królowej Polski i Jasnogórskiej Matki Kościoła. Stał się modlitwą Polaków w intencji Kościoła w Polsce doświadczającego prześladowań ze strony władz systemu totalitarnego. Była to niezwykła Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Internowany Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński w Stoczku Warmińskim dokonał tego dnia aktu totalnego oddania się Maryi w niewolę, zawierzając swój los i Kościół w Polsce. W Sanktuarium Jasnogórskim przeor o. Jerzy Tomziński w kazaniu, podczas Mszy św. celebrowanej przez bpa Zdzisława Golińskiego, ordynariusza częstochowskiego, wezwał Rodaków do modlitewnej więzi każdego dnia z Jasną Górą o godz. 21.00 o uwolnienie więzionego Prymasa Polski. Z celebracją Apelu sukcesywnie wiązano treści składające się na program przygotowań Kościoła w Polsce do 300-lecia obrony Jasnej Góry w 1956 roku, rocznicy ślubów króla Jana Kazimierza – obioru Maryi Królową Korony Polskiej, gdy system totalitarny prowadził programową walkę z Kościołem i administracyjnie propagował laicyzację.

Struktura modlitwy Apelu Jasnogórskiego posiada swoje zakorzenienie w nocnych czuwaniach pielgrzymów jasnogórskich, spontanicznie przeżywanych na placu jasnogórskim przed największymi uroczystościami odpustowymi. Śpiewy pieśni maryjnych przeplatano rozważaniami różańcowymi.

Ślady praktykowania modlitwy w łączności z Jasną Górą o godz. 21.00 odnajdujemy w dziejach Kościoła na ziemiach polskich. Biskup Józef Sebastian Pelczar, gorliwy czciciel Królowej Korony Polskiej (kanonizowany przez Jana Pawła II 18 maja 2003 roku), 21 maja 1910 roku, w przededniu rekoronacji
Wizerunku Królowej Polski diademami podarowanymi przez Ojca Świętego Piusa X polecił, aby we wszystkich kościołach diecezji przemyskiej o godz. 21.00 w ciągu piętnastu minut biły dzwony. Miały one wzywać wiernych do solidarności duchowej i modlitewnej z Jasnogórskim Sanktuarium Narodowym.

Przed 85 laty, 4 listopada 1918 roku polscy żołnierze z 22 pułku piechoty, dowodzeni przez podporucznika Artura Wiśniewskiego, wyzwalając Jasną Górę spod okupacji austriackiej, o godz. 21.15 stanęli wraz z paulinami przed Cudownym Wizerunkiem Królowej Polski, z dziękczynieniem za odzyskiwaną przez Polskę niepodległość po 123 latach zaborów.

W 1934 roku, pilot Władysław Polesiński, zmagający się z wiarą w Boga, podczas próbnego lotu niespodziewanie usłyszał rozkaz: „Zniż lot, ląduj”. Wylądował szczęśliwie. Po opuszczeniu samolotu nastąpiła jego eksplozja. Była godzina 21.00. Okazało się, że o tej porze żona polecała go Matce Bożej.

Kapitan Polesiński nawrócił się i w dowód wdzięczności założył wśród oficerów organizację „Krzyż i Miecz”. Jej członkowie codziennie o godz. 21.00 meldowali się na Apel przed Matką Bożą Jasnogórską.