Świadkowie

Adel od dawna był pod stałym nadzorem. Nie tylko elektronicznym (służby francuskie wiedziały, że chłopak próbował dwukrotnie przedostać się do Syrii, dlatego miał pozwolenie na opuszczanie domu tylko na kilka godzin dziennie), ale też pod nadzorem psychiatrycznym. - Adel był całkowicie zagubiony, wyjałowiony, jakby pusty od środka. I tę pustkę coś musiało wypełnić - podkreśla s. Danielle. Szarytka twierdzi, że to, iż młodzi chłopcy są werbowani do ISIS, to w dużej mierze wina rodziców, złej relacji w domu.

Siostra Helena, druga szarytka, kiedy 19-latek przystawiał jej broń do głowy, próbowała odwoływać się najpierw do jego uczuć, jako dziecka do mamy, a potem do jego obrazu Boga. Rozmowa o śmierci i spokój, z jakim zakonnica przyznała, że się nie boi, wyciszyły trochę emocje chłopaka. Na słowa: „Jezus też oddał za ciebie życie” zareagował gwałtownie: „Jezus to człowiek, nie Bóg! Jak mógł oddać za mnie życie?!” - krzyczał. - Przelał za ciebie krew, synu - odparła s. Helena. - Ale ja wierzę w Boga - mruknął zdezorientowany chłopak.

Siostra Danielle podsumowuje: - Nie mogę się doczekać, kiedy po drugiej stronie życia zapytam tych chłopców: „I po co to wszystko było?”. Chcę zrozumieć.

Wybaczyć

Od 26 lipca kościół w Saint-Étienne był zamknięty. - Parafia nie tylko została zraniona, ale była w żałobie, dlatego potrzebna jest specjalna ceremonia przywrócenia jej do życia - tłumaczył na konferencji prasowej ks. Alexandre Joly z diecezji Rouen. - Potrzebny jest akt ekspiacyjny, bo miejsce to zostało sprofanowane. Odczekaliśmy, by osłabły nieco emocje.

2 października przed domem ks. Hamela ustawiła się długa procesja. Przy dźwiękach Litanii do Wszystkich Świętych kilkudziesięciu księży ubranych w fioletowe szaty liturgiczne, władze miasta i zaproszeni imamowie weszli do kościoła. Uroczystości transmitowała na żywo francuska telewizja KTO. Ks. Joly najpierw odmówił modlitwę z prośbą o wybaczenie za popełnioną tu zbrodnię oraz o światło i nowe życie dla tego miejsca. Następnie miał miejsce akt oczyszczenia - obfitego zlania wodą święconą ołtarza, gdzie zginął ks. Hamel, pokropienia murów świątyni. Msza św. trwała ponad dwie godziny. W pierwszych ławkach siedzieli świadkowie zamachu. Siostra Danielle wchodziła do kościoła z kołaczącym sercem. - To nie jest tak, że po człowieku to spłynie - mówiła do kamer. - Rana broczy, nie jestem herosem.

- Ale siostra i inni cudownie ocaleli, ks. Jacques musiał oddać życie. Czy to nie jest niesprawiedliwość? - rzuciła w stronę zakonnicy jedna z dziennikarek. - To w ogóle nie jest kwestia sprawiedliwości ani jakiegoś cudu - odparła szarytka. Ks. Jacques, jak co dzień od 58 lat, przeżywał i celebrował przy ołtarzu ofiarę Chrystusa i zginął od ciosu nożem, jak Baranek, któremu służył całe życie. Jest pierwszym księdzem, który zginął z rąk dżihadystów na europejskiej ziemi w XXI wieku. To nowy męczennik.

„Va t en Satan” (Idź precz, Szatanie) – celebrans w czasie Mszy ekspiacyjnej powtórzył dwukrotnie ostatnie słowa o. Hamela. „Ojciec Jacques na ołtarze!” - krzyknął wtedy ktoś z głębi kościoła. O ogłoszeniu francuskiego kapłana męczennikiem Kościoła mówili już wcześniej biskupi. Po ceremonii w diecezji Rouen papież Franciszek potwierdził: beatyfikacja ks. Jacques a będzie przyspieszona, skrócony zostanie wymagany czas pięciu lat od śmierci, by wszcząć proces.

Pozostali świadkowie twierdzą, że mają do odrobienia jeszcze jedną lekcję. Wybaczyć. - Modlimy się z mężem za rodzinę Kermiche - opowiada Janine. - Chcemy spotkać się z matką głównego zamachowca. Wyobrażam sobie jako matka, co pani Kermiche czuje.

Codziennie Janine i Guy klękają do modlitwy za tych, jak mówią, „chłopaków”: „Ojcze, wybacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. - Nigdy nie byliśmy tak szczęśliwi jak teraz. Nie dlatego, że ocaleliśmy. Teraz inaczej rozumiemy Eucharystię. Ona rzuca światło na dramat, który przeżyliśmy.