Nicea przybywa!

Otwieram rano pocztę. W niej mail. Wysłany po drugiej w nocy. „Wyruszamy o 16.00. Wielką tajemnicą jest, ilu ze 110 zapisanych pojedzie”. Chodzi oczywiście o wyjazd na Światowe Dni Młodzieży. Maila wysłał znajomy, ksiądz Andrzej Koch. Od.. no tak, kilkunastu już lat pracujący w Nicei. Tak, w tej Nicei, w której parę dni temu doszło do strasznego zamachu. Czy młodzi się nie wystraszą? Ilu zdecyduje się na wyjazd?

Kolejnego maila od księdza Andrzeja odbieram koło osiemnastej. Wysłano go dwie godziny wcześniej.  „To niesamowite. Mimo zamachów jedziemy wszyscy. 121 osób. Chwała Panu!”. Nie dopytuję się, tych jedenaście osób więcej, to pewnie opiekunowie....

Co powiedzieć? Chwała Panu! A żeby chwała Pana była większa, dzielę się tą radością z Czytelnikami. By mieli jeszcze jeden powód więcej do wielbienia Boga. Tak, On naprawdę daje siłę i odwagę. Także do zmierzenia się z własnymi lękami i przeciwnościami losu.

I tak sobie myślę.... Tyle się ostatnio niepokojącego dzieje. Wojna na Ukrainie, wojna w Syrii i Iraku, wojna w Libii; fala uchodźców w Europie, zamachy, brexit, prężąca muskuły Rosja, próba puczu w Turcji.. Po ludzku nic zrobić nie możemy. Ale może warto zaufać, że co by się nie działo, jesteśmy w rękach Boga, który nawet włosy na naszej głowie ma policzone? Może warto zaufać, że w każdej z tych spraw trzeba optować nie za działaniami, które – teoretycznie – dadzą nam bezpieczeństwo i dobrobyt, ale za takimi – nie zawsze owe bezpieczeństwo i dobrobyt wykluczającymi – które będą dobre, prawe i uczciwe? Jasne, możemy, jak handlarze bronią, wygrać coś kosztem innych. Ale czy nie lepiej uwielbić Boga realizacją Jego przykazania „miłuj bliźniego jak siebie samego”?

Ci młodzi ludzie z Nicei właśnie przypominają nam, że zawsze jesteśmy w rękach Boga. Co by się nie działo, On czuwa. Gdyby O nas zapomniał, nic, żadne ludzkie starania przed nieszczęściami by nas nie uratowały....