Miłość i prawda

Moc miłości

Zaledwie kilka lat po swoim chrzcie Dorothy Day już czuła, że jej powołaniem jest służba ubogim. Był to okres, gdy Stany Zjednoczone ogarnął wielki kryzys, a na Waszyngton nadciągał Marsz Głodujących. Gdy 1 maja 1933 r. Amerykanie protestowali na nowojorskim Union Square, Dorothy rozdawała w tłumie pierwszy numer „The Catholic Worker” – pisma dla ludzi, którzy daremnie szukają pracy. 

Była jego współzałożycielką i redaktorką aż do śmierci. „Katolicki Robotnik” okazał się strzałem w dziesiątkę. Jej biograf Jim Forrest stwierdza, że najlepszym dowodem na to, iż pismo odpowiadało rzeczywistym potrzebom czytelników, jest wzrost nakładu w ciągu kilku pierwszych miesięcy z 2,5 tys. do 75 tys. egzemplarzy. Wokół pisma powstał ruch o tej samej nazwie, który tworzył przytuliska dla bezdomnych. Pierwszym takim ośrodkiem było mieszkanie Dorothy. Do 1936 roku powstało ponad trzydzieści takich domów. Do dzisiaj w USA istnieje ponad 100 tego typu miejsc, do tego kilka domów w innych krajach.

Jej podejście do ubogich dobrze oddaje sytuacja, gdy otrzymała w darze pierścionek z brylantem. Dorothy Day lekką ręką podarowała go z kolei samotnej kobiecie. Jeden z wolontariuszy zaprotestował i zapytał, czy nie lepiej byłoby sprzedać ten pierścionek i zapłacić za mieszkanie tej kobiety za cały rok. „Ona ma swoją godność i może zrobić z tym pierścionkiem, co będzie chciała. Może go sprzedać i zapłacić czynsz lub wyjechać na wakacje na Bahamy. Może też cieszyć się noszeniem go na palcu. Czy wydaje ci się, że Bóg stworzył brylanty jedynie dla bogatych?” – odparła.

Gdy w latach 50. czarnoskórzy walczyli o swoje prawa, dostali od niej wsparcie. W 1956 roku postanowiła spędzić Wielki Post w chrześcijańskiej wspólnocie Koinonia w stanie Georgia, w której czarnoskórzy i biali żyli razem w spokoju od 1942 roku, wspólnie zajmując się hodowlą zwierząt i pracą na roli. Nawet w starszym wieku brała udział w manifestacjach na rzecz praw człowieka i w protestach przeciwko wojnom, za co wielokrotnie – choć na krótko – trafiała do więzienia. W 1971 roku dostała za swoją działalność społeczną nagrodę „Pacem in Terris”. Do śmierci nosiła przy sukni krzyż otrzymany od Matki Teresy z Kalkuty, która powiedziała, że uważa Amerykankę za honorową członkinię swojego zgromadzenia.

Trwa proces beatyfikacyjny Dorothy Day. Biskupi Stanów Zjednoczonych, akceptując starania o wyniesienie jej na ołtarze, podkreślili, że jej „augustyńska droga nawrócenia może być szczególnie ważna dla współczesnych Amerykanów”. Ewangelizacyjną wartość jej historii dostrzegł Benedykt XVI, który podczas audiencji w Wielkim Poście dwa lata temu stawiał ją za wzór „umiejętności przeciwstawienia się iluzjom ideologicznym swojej epoki i wyboru poszukiwania prawdy oraz otwarcia się na odkrywanie wiary”.