Dziś Dzień Dziecka Utraconego

Według badań Fundacji Przetrwać Cierpienie, przeprowadzanych od grudnia 2012 do maja 2014, ok. 27 proc. rodziców, którzy utracili nienarodzone dziecko, nie ma możliwości pożegnania się z nim ani zorganizowania godnego pochówku. Głównymi przyczynami takiej sytuacji jest niewiedza rodziców oraz nieznajomość prawa. Natomiast aż 30 proc. kobiet, które poroniły, popada w depresję wymagającą leczenia psychiatrycznego.

Z myślą o tych rodzicach, od kilku lat w różnych miastach powstają grupy wsparcia dla rodziców po stracie. Część z nich to profesjonalne warsztaty terapeutyczne prowadzone przez instytucje specjalizujące się w pomocy psychologicznej i hospicja. Wiele jest jednak grup tworzących się spontanicznie, z inicjatywy rodziców, którzy chcą sobie pomagać.

Zazwyczaj takie grupy gromadzą się przy kościołach, m.in w ramach duszpasterstwa rodzin. Po Mszy św. przeżywają czas dzielenia się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami. W wielu miejscach organizuje się spotkania z psychologiem, który udziela indywidualnych konsultacji.

Obchody Dnia Utraconego Dziecka odbędą się w tym roku w kilkunastu mniejszych i większych miastach w całej Polsce.

W Warszawie 16 października Dzień Dziecka Utraconego rozpocznie się Mszą św. w kościele ojców dominikanów na Służewie (godz. 19.30), po której nastąpi inauguracja nowego cyklu spotkań rodziców po stracie dziecka. W czasie Mszy św. zostaną wyczytane imiona i nazwiska zmarłych dzieci, zarówno tych starszych, jak i całkiem maleńkich. Imiona i nazwiska dzieci można zgłaszać na adres: ddu.warszawa@gmail.com. Przed Eucharystią będzie też można ustawić przy ołtarzu zdjęcia dzieci.

W Poznaniu Msza św. i modlitwa w intencji dzieci utraconych i ich rodziców odbędzie się 15 października w kościele oo. dominikanów (ul. Kościuszki 97, wejście od Al. Niepodległości). "Podczas Mszy św. z myślą o naszych dzieciach zapalimy światełka i złożymy je pod ołtarzem" - zapowiadają organizatorzy. Po Mszy św. odbędzie się spotkanie w sali przyklasztornej.

Tego samego dnia o godz. 15.15 odprawiona zostanie Msza św. w intencji dzieci utraconych we Wrocławiu. Kwadrans wcześniej poprzedzi ją Koronka do Bożego Miłosierdzia w kaplicy na Cmentarzu Osobowickim. Po Eucharystii Fudnacja Evangelium Vitae zaprasza na prelekcję nt. medycznych aspektów poronienia, świadectwa rodziców oraz rozmowę z psychoterapeutą.

Obchody w Szczecinie organizuje Fundacja Donum Vitae. "Pragniemy wspólnie wesprzeć się w cierpieniu i modlić do dobrego Boga w intencji zmarłych przedwcześnie dzieci oraz ich rodzin o dobre przeżycie tego trudnego doświadczenia" - czytamy w zaproszeniu. W programie modlitwa przy Pomniku Dziecka Utraconego na Cmentarzu Centralnym (godz. 16), o godz. 18.00 Msza św. w intencji dzieci, które odeszły zbyt wcześnie oraz zawiązanie wspólnoty duszpasterskiej rodziców w doświadczeniu śmierci dziecka - parafia pw. św. Rodziny, ul. Królowej Korony Polskiej 28.

Mszy św. w Dniu Dziecka Utraconego w Ełku przewodniczył będzie 15 października o godz. 18 bp Romuald Kamiński. Upamiętnienie dnia rozpocznie się w parafii pw. św. Tomasza Apostoła w Ełku, o godz. 17.30 nabożeństwem różańcowym w intencji rodziców. Po Eucharystii odbędzie się modlitwa o uzdrowienie po stracie.

Podobne spotkania odbędą się w kilkunastu innych miejscowościach w całej Polsce.

Symbolicznym aktem dokonywanym w okolicach tego dnia są też pochówki dzieci utraconych. W tym roku odbędą się one m.in. w Toruniu, Słupsku i Wrocławiu (15 października) oraz Szczecinku i Koszalinie (17 października). Pochówki mają często charakter ekumeniczny, odbywają się w kwaterach dziecięcych, przy których ustawiono ufundowane dzięki społecznej zbiórce pomniki dziecka utraconego lub figurę Maryi Matki życia. Nabożeństwu przewodniczy często kapelan szpitala, w którym zmarły dzieci.

O wszystkich wydarzeniach związanych z Dniem Dziecka Utraconego można dowiedzieć się ze strony www.dlaczego.org.pl lub z profilu www.facebook.com/dlaczego.stratadziecka

Rodziców, którzy stracili dziecko oraz rodziców dzieci nieoperacyjnie chorych skupia organizacja "Dlaczego". Są wśród nich zarówno rodzice dzieci, które odeszły przed narodzeniem, tacy, których dzieci zmarły w trakcie porodu, rodzice dzieci starszych odchodzących w wyniku choroby bądź nieszczęśliwego wypadku, jak i rodzice dzieci z nieoperacyjnymi wadami.

Psychologicznego wsparcia kobietom, które doświadczyły straty dziecka, udzielają także m.in. Agnieszka Pisula i Monika Renard-Hasik, psycholożki z fundacji Twórcza Kobieta, prowadzące warsztaty na ten temat.

Agnieszka Pisula wyjaśnia, że doświadczenie poronienia ma konsekwencje nie tylko medyczne, ale także psychologiczne i duchowe. Jak podkreśla, wiele kobiet ma problem z przyznaniem, że straciły dziecko. - Kobiety mają tendencję do zamykania się w swoim bólu i cierpieniu. Z drugiej strony na zewnątrz zachowują się tak, jakby nic się nie wydarzyło. Przyznanie, że jednak straciłam dziecko - nie ciążę, ale dziecko, samo w sobie jest terapeutyczne. Pierwszym krokiem może być wypowiedzenie tego, ile mam dzieci - np. mam trójkę dzieci, z czego dwoje w niebie. Zaprzeczanie nie rozwiązuje problemu - powiedziała Agnieszka Pisula.

Monika Renard-Hasik dodaje, że osoby, które straciły dziecko nie oczekują taniego pocieszenia, ale po prostu bycia przy nich, to wystarczy. - Bliscy bardzo często uciekają od rozmowy, bo nie wiedzą jak się zachować, jak pomóc - wyjaśnia.

Jak tłumaczy, poronienie zmienia kobietę, zmienia patrzenie na wiele rzeczy, dlatego warto pozwolić sobie przeżyć tą stratę, nawet jeśli poronienie miało miejsce wiele lat temu. - Czas nie leczy ran, zmienia nasze spojrzenie, ale nie leczy. Nieprzepracowana rana jest nie zabliźniona. Warto zmierzyć się z tym, co przeżyło się nawet kilkanaście lat temu - dodaje Renard-Hasik.

Pierwszy raz Obchody Dnia Dziecka Utraconego zorganizowano w 1988 roku w Stanach Zjednoczonych. Dzień ten przypada 15 października, tyle bowiem trwa ciąża licząc umownie od 1 stycznia.

Czytaj także:

• Chrzest pragnienia
• Gdy świat staje do góry nogami...
• Czas nie leczy tej rany
• Nieobecni - obecni
• Nie utracić miłości
• Patrzą z nieba i się uśmiechają
• Od bólu śmierci po nadzieję życia
• Utracone dzieci