Co bóło w tasi pani Anny? - list do redakcji

Ło modszych koleżankach i kolegach pani Szanecka godała mi, że sóm inksi niż modzież z roków sześdziesióntych i siedymdziesióntych, ale przy tym tyż bóło widać, że pani Anna niy miała nojmyjszego problymu, żeby trefić do kożdego nowego pokolynio, a te poźniejsze wychowanki tak samo byli nióm zafascynowane, jak my wtedy.    

 Ańcla, telefón i łodcióngano pyndzyjo

W późniejszych latach łosiymdziesióntych pani Szanecka doczekała sie nowego miyszkanio na piyrszym sztoku dómu na Kruczyj w Siymianowicach. Może bóło łóne myjsze, ale jeji dzieci już byli na swojim. Bóła tyż bardzo rada, jak pora lot późni  dostała telefón. Zaroz zadzwonióła tyż dó mie, że sie mogymy teroz pogodać bez telefón i umówić na wiynksze łosporowianie w jeji ańcli. Na kożdy taki byzuch u ni rezerwowoł żech sie właściwie całe popołednie aż do wieczora. Tyjóm ze cukrym i cytrynóm, herbatnikóm, kyksóm i bómbónóm, wspóminaniu starszych czasów, łoglóndaniu ksiónżek i zdjyńciów niy bóło kónca. Żywy tymperamynt i żywotnoś pani Anny powodowały, że jak poszła na swoja i tak dużo opóźnióno pyndzyjo, to jeszcze jakiś czas dali robióła póki mógła, aby na pół etatu.

Tytułym Hónorowyj Obywatelki Siymianowic w 1992 r. pani Szanecka bóła docynióno jako wybitno nauczycielka i wychowawczyni modzieży, za to, że wniysła wielgi wkład do kultury miasta, m.in. zainicjowała budowa pómnika Wojciecha Korfantego we Siymianowicach i nazwanie jednyj siymianowicki ulicy jego imiyniym.  

Listki ze Siymianowic do Katowic

Niyzadugo przed upadkym socjalizmu przekludziół żech sie z mojóm rodzinóm ze Siymianowic do Katowic. Pani Szanecka starała sie ło to, żebych niy straciół kóntaktu ze życiym kulturalnym Siymianowic. Dostowoł żech łod ni pocztóm oprócz listków abo wypisanych pocztówek rok za rokym m.in. „Siemianowickie Roczniki Muzealne” abo „Kalendarz Siemianowicki”. Zawsze w tych wydawnictwach coś publikowała, beztóż miała swoje egzymplarze autorske, kerymi sie rada dzielóła.

Bł. Emil Szramek

Dostoł żech tyż łod pani Anny kseropkopia jejigo artykułu z 25 siyrpnia 1996 r.  we  „Gościu Niedzielnym” (nr 34)  pt. „Pasje turystyczne ks. dr. Emila Szramka”. Bł. Emil Szramek bół m.in. prezesym Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku, tego samego, kaj wiceprezesym bół tata pani Szaneckiej – dr Wacław Olszewicz. Nasza instruktorka turystyczno z „Jordanu” łosprowiała sam kwieciście ło pieszyj wycieczce w Gorcach, na keryj bóła w 1937 r. ze swojim tatóm, ze 27-letnim kuzynym oriyntalistóm i ks. dr. Emilem Szramkiem, kery bół tyż wtedy farorzym kościoła Mariackigo w Katowicach. Pani Anna pisze, że ksióndz prałat „był uroczym, przemiłym kompanem, chętnie żartował i dowcipkował, a ojciec i kuzyn dzielnie mu sekundowali”. Potym jes opis niyspodziywanego skómpanio sie ks. Szramka w głymbokij wodzie u podnóżo wodospadu, lyczynio farorza malinowym tyjym, suszynio jego łobleczynio nad piecym i biglowanio.  Ks. dr Emil Szramek wytrzimywoł take niydogodności wandrowanio ze radościóm prawdziwego górskigo turysty.