Katecheza mistagogiczna

W praktyce

Pisząc o katechezie mistagogicznej możemy odwoływać się do konkretnych i sprawdzonych doświadczeń pastoralnych. W praktyce polskiego Kościoła przynajmniej dwa ruchy wykorzystują w znacznym stopniu Obrzędy Chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych. Są to Neokatechumenat i Ruch Światło-Życie. Katecheza mistagogiczna Drogi dość dobrze opisana jest w trzynastym numerze polskiej edycji Communio. Tu natomiast wskażemy elementy tejże katechezy, obecne na wszystkich etapach formacyjnych  popularnej Oazy.

Chociaż celebracje Słowa Bożego (czyli katecheza w pełnym tego słowa znaczeniu) obecne są na każdym etapie formacji, tu chcemy wskazać na najważniejsze z punktu widzenia formowania dojrzałego chrześcijanina. Są nimi „Celebracje Dziesięciu Kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej”, celebracje oparte na Księdze Wyjścia (których szczytem jest tzw. Noc Paschy) oraz przeżycie Triduum Paschalnego we wspólnocie rekolekcyjnej. Zakładają one świadome wejście do wspólnoty deuterokatechumenalnej (powtórny katechumenat), stopniują doświadczenie i prowadzą do szczytu formacji, jakim jest wyznanie wiary w czasie Wigilii Paschalnej.  

Warto dla przykładu zapoznać czytelnika z tematami Celebracji Dziesięciu Kroków: Chrystus – Sługa; Niewiasta dziejów zbawienia; Namaszczeni Duchem Świętym; Kościół – pielgrzymujący Lud Boży; Słowo Boże w historii zbawienia; Panie, naucz nas się modlić; Liturgia jako spotkanie z Chrystusem i znak objawiający Kościół; Będziecie mi świadkami; Prawda was wyzwoli. Każda celebracja składa się z obrzędów wstępnych, liturgii czytań i części modlitewnej. Ostatnia wykorzystuje modlitwy wstawiennicze, egzorcyzmy i błogosławieństwa Obrzędów Chrześcijańskiego Wtajemniczenia Dorosłych.

Bez wątpienia celebracje te spełniają dwa warunki, o których pisze papież Franciszek w adhortacji Evangelii Gaudium: „konieczną stopniowość doświadczenia formacyjnego, w którym uczestniczy cała wspólnota, oraz dowartościowanie liturgicznych znaków inicjacji chrześcijańskiej.” Prawdopodobnie z tych samych powodów papież senior zalecił polskim biskupom podczas wizyty ad limina, by szczególną troską otoczyli zakorzeniony w parafii i liturgii Ruch Światło-Życie.

Jak wielką wagę twórca Ruchu przywiązywał do tej formy katechezy świadczą słowa, wypowiedziane do uczestników rekolekcji jeszcze w latach siedemdziesiątych. „W Kościele polskim jest wielu siewców. Natomiast ciągle brakuje ogrodników.”