Lekcje na szlaku

Początki „Warsztatów w Drodze” związane są z odzyskaniem przez Polskę wolności, po czasach komunizmu i zniewolenia. W środowisku nauczycielskim pojawiła się potrzeba inicjatywy, która pomogłaby im odnaleźć się w nowej rzeczywistości. – Z kuratorami Markiem Budniakiem i Stanisławem Rzeźniczakiem zastanawialiśmy się, jak zatroszczyć się o elementy religijne, formacyjne, ale także doskonalące warsztat pedagogiczny nauczycieli – mówi ks. Eugeniusz Jankiewicz, jeden z inicjatorów warsztatów. Pielgrzymka nauczycieli stała się nie tylko okazją spotkania wychowawców i modlitewną wędrówką, ale również lekcją doskonalącą warsztat pedagogiczny. – Warsztaty to czas, gdy spotykają się ludzie podobnie myślący, to ogromna kopalnia doświadczenia intelektualnego i duchowego – mówi Danuta Rogacewicz, polonistka z Lubska. Pierwsze „Warsztaty w Drodze” odbyły się w lipcu 1993 roku. Z Lubięcina k. Nowej Soli wyruszyło wtedy blisko 60 nauczycieli. Od roku 1995 miejscem startu jest już Zielona Góra. Chociaż ta pielgrzymka tak mocno jest związania z naszą diecezją, to od samego początku jest inicjatywą adresowaną do nauczycieli z całej Polski. Stało się to możliwe dzięki konsultacji z ówczesnym dyrektorem Departamentu ds. Reformy Oświaty dr. Stanisławem Sławińskim.

Wykłady

Dla pielgrzymów związanych ze szkołą oprócz modlitwy i formacji duchowej przygotowano również wykłady (stąd nazwa „Warsztaty w Drodze”) dotyczące głównie problemów pedagogicznych. – Program zawsze ma dwa nurty: formacyjny i doskonalący warsztat pracy pedagogicznej. Chcieliśmy zainteresować wszystkich nauczycieli, także niewierzących, którzy odpowiedzialnie traktują swą misję – wyjaśnia ks. Jankiewicz. – Uczestniczę w warsztatach od sześciu lat. Wcześniej chodziłam na piesze pielgrzymki diecezjalne, ale to na warsztatach znalazłam swoje nauczycielskie miejsce. To dla mnie bardzo cenne, ponieważ jeśli samemu nie napełni się wartościami, to trudno później świadczyć o Bogu, mówić o Nim swoim uczniom – mówi Agata Głębska, nauczycielka języka angielskiego z Zielonej Góry. – Tutaj mogę budować się postawą innych wychowawców i nauczycieli, z którymi dzielę się poglądami również w kwestiach pedagogicznych. Rozmowy z ludźmi podobnie myślącymi bardzo mi pomagają, bo w szkole nie zawsze takich się spotyka – dodaje nauczycielka.

Przyjaźnie

„Warsztaty w Drodze” budują silną więź pomiędzy uczestnikami. Zrodziły się nawet wieloletnie przyjaźnie. – Mam mnóstwo przyjaciół w całym kraju. Bardzo często się kontaktujemy telefonicznie i mejlowo. Prosimy o modlitwę, wspieramy się, wymieniamy konspektami lekcji i uczymy się od siebie – mówi Danuta Rogacewicz. – Kiedy potrzebuję modlitwy, wiem, że mogę liczyć na przyjaciół z pielgrzymki nauczycielskiej – dodaje Małgorzata Ircha z Łodzi.

Tegoroczne warsztaty

W tym roku, 21. „Warsztaty w Drodze” odbędą się pod hasłem „Wierzę w Jezusa Chrystusa. Wierzę w Syna Bożego”. – Rozpoczynamy 31 lipca Mszą św. w kościele Matki Bożej Częstochowskiej w Zielonej Górze. 1 sierpnia wyruszamy na szlak, a na Jasną Górę wchodzimy 12 sierpnia o godz. 12.00, razem z pielgrzymką diecezjalną – informuje ks. Krzysztof Hołowczak, przewodnik pielgrzymki. – 13 sierpnia odprawiamy Drogę Krzyżową i kończymy Mszą św. w kaplicy Matki Bożej. Zapraszam! Więcej informacji o tegorocznej pielgrzymce na www.warsztatywdrodze.pl/warsztaty-w-drodze-2013

Troska o dobro

Ks. Krzysztof Hołowczak przewodnik pielgrzymki „Warsztaty w Drodze”
– Już szósty rok prowadzę warsztaty. Chodzi nam o to, by szkoła była pełna miłości i dobroci, ale również – żeby w nauczaniu nie brakowało mądrości. Zapraszamy wykładowców z różnych dziedzin, którzy pokazują nauczyciela jako katolika, ojca, matkę, człowieka, który ma iść do młodych ludzi i nieść prawdę, wiarę, moralność, a przede wszystkim kształtować go i pomagać wychowywać. Po raz czwarty ojcem duchownym pielgrzymki będzie biblista ks. dr Andrzej Oczachowski. Każdy etap to modlitwa w konkretnych intencjach zapowiadanych przez pielgrzymów, codziennie jest też Eucharystia z kazaniem. Kapłani i siostry zakonne z różnych zgromadzeń pomagają wejść w duchową relację z Panem Bogiem. Najpiękniejsze dla mnie jako księdza, jest to, gdy widzę, tak z dnia na dzień, jak ludzie się zmieniają, jak pozwalają na przemianę Panu Bogu.