Misje spóźnionego górala

Zaangażowanie świeckich jest tam większe niż u nas?

– Kiedy po raz pierwszy będąc na urlopie w Polsce, czytałem lekcję mszalną, powiedziałem na koniec: „Oto słowo Pańskie”, bo nigdy w Brazylii nie czytałem czytań, tylko Ewangelię. Nawet kiedy w kościele są dwie staruszki, jedna podnosi się i czyta. Zaangażowanie świeckich jest w Brazylii nieporównanie większe. Tam bez wiernych świeckich nie ma kapłana. Nic bez nich bym nie zrobił. My tu, w Polsce, nie zawsze to dostrzegamy. Mamy wielu księży. Tam wiele rzeczy muszą robić świeccy. Inaczej Kościół przestałby funkcjonować. W zeszłym roku robiliśmy drugi już poważny remont świątyni. Wierni dziwili się, że wykonuję przy tym fizyczne prace. Ale dopiero kiedy zobaczyli księdza na drabinie, włączyli się.

Jest Ksiądz gdańskim kapłanem. Gdzie Ksiądz czuje się u siebie?

– Większość kapłańskiego życia spędziłem w Brazylii. Pracuję tam od 8 lat. W archidiecezji gdańskiej pracowałem przez 3 lata. Z wielką radością wracam na Przymorze, gdzie byłem wikariuszem, i do mojego rodzinnego Starzyna. Jestem związany z archidiecezją. Tu się kształtowałem. Tu wchodziłem w kapłaństwo. Ale czas spędzony w Brazylii nie pozostaje bez śladu.

Papież Franciszek pochodzi z Ameryki Południowej. Jak jest to odbierane w Księdza w parafii?

– Na pewno jest to wielka radość. Mimo to, że na co dzień Brazylijczycy nie darzą Argentyńczyków wielką sympatią. Oni doceniają to, że jest ludzki. Że jest normalny. Że żyje blisko wiernych. Myślę, że postrzegają go jako jednego z nas. Ten papież prezentuje styl bycia Kościoła blisko ludzi.

Co łączy nasz Kościół w Polsce z tym w Brazylii?

– To, że Kościół jest powszechny. Ja, wychowany na Kaszubach ksiądz, na misjach doświadczyłem tego namacalnie. To jest największy dar, jaki od Pana Boga mogłem dostać.