Wymagająca droga Chrystusa i Jego Matki

Zgromadzeni w olsztyńskiej katedrze, przedstawiciele wspólnot zakonnych, instytutów świeckich, pracujących na terenie Archidiecezji, a także przedstawiciele władz samorządowych, miejskich i wojewódzkich szczególnie modlili się za zmarłego prymasa Józefa Glempa.

W homilii abp Ziemba tłumaczył m.in. znaczenie słów proroka Symeona, mówiące o Jezusie jako znaku sprzeciwu. Hierarcha podkreślił, że Chrystus jest dzisiaj znakiem sprzeciwu, koniec końców, zwracającym się przeciw samemu Bogu. Ciągle na nowo Boga postrzega się jako granicę naszej wolności, granicę, którą trzeba usunąć, po to by człowiek mógł być całkowicie sobą. Jest sprzeciw tylko z tej racji, że Bóg ze swoją prawdą przeciwstawia się różnorakim kłamstwom człowieka, jego egoizmowi i pysze.

Abp Ziemba przestrzegł przed odrzucaniem Boga. Nieuznawanie Boga, nieprzyjęcie Jezusa jako Odkupiciela świata sprawia, że świat staje się nieczytelny, nie uznaje się obiektywnej prawdy. Nieuniknionym następstwem tego jest panowanie pragmatyzmu, czyli przyjęcie tego za prawdę, co się dzisiaj opłaci, a w konsekwencji władza silnych staje się wtedy bogiem tego świata.

Zwracając się do osób konsekrowanych metropolita warmiński przypomniał, że droga Chrystusa, a także droga jego Matki, Maryi jest wymagająca. Zbawienie jest wyzwoleniem z zasklepienia we własnym „ja”. Ceną za to wyzwolenie jest cierpienie Krzyża. Taki jest sens ślubów zakonników, zakonnic, świeckich, którzy chcą nie tylko iść za Jezusem, ale jednocześnie głosić współczesnemu światu, że ta droga jest możliwa. To świadectwo drogi Chrystusowej dzisiaj Kościół manifestuje. Za to świadectwo wierności dzisiaj także Kościół dziękuje.

Na zakończenie homilii abp Ziemba wspomniał zmarłego 23 stycznia kard. Józefa Glempa, długoletniego Prymasa Polski, w latach 1979-1981 biskupa warmińskiego. Podkreślił, że dzięki kard. Glempowi dokonująca się w naszym kraju transformacja ustrojowa nie zamieniła się w bratobójczą walkę, udało się uniknąć wielkiego rozlewu krwi. Hierarcha wyraził wdzięczność wielkiemu Prymasowi przełomów za jego dwuletnią posługę pasterską w Diecezji Warmińskiej. Dwa lata – mówił abp Ziemba to niedużo, a jednak wystarczyło, by pozostawić wiele trwałych śladów w życiu naszego Kościoła lokalnego. Przede wszystkim pozostała w nim do końca miłość do Warmii.

Po homilii siostry zakonne, bracia i kapłani zakonni wobec Księdza Arcybiskupa i zgromadzonego ludu Bożego odnowiły śluby i przyrzeczenia zakonne.