W wieku 100 lat zmarł 26 lipca w szpitalu Przemienienia Pańskiego w Warszawie ks. kan. Antoni Gościmski, najstarszy kapłan diecezji warszawsko-praskiej, uprzednio ksiądz diecezji włocławskiej.
W kapłaństwie przeżył 64 lata. Był wypróbowanym współpracownikiem prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego.
Urodził się 3 kwietnia 1912 r. w Kobylnikach (parafia Góra w diecezji włocławskiej) jako syn Zygmunta i Marii z d. Plucińskiej. Uczęszczał do gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, gdzie otrzymał świadectwo dojrzałości w 1930 r. Następnie ukończył studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Odbył praktykę adwokacką, dlatego gdy był już kapłanem nazywano go „adwokatem w sutannie”.
Po kampanii wrześniowej pracował oficjalnie jako leśniczy. Na początku okupacji dostał się do niewoli sowieckiej, jednak udało mu się zbiec. Brzemienny w skutkach był dla niego pobyt w majątku w Żułowie, gdzie poznał trzech wybitnych kapłanów: Stefana Wyszyńskiego, Władysława Korniłowicza i Jana Zieję.
Po wojnie, mając 33 lata, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.
Na kapłana został wyświęcony tamże 13 czerwca 1948 r. przez bp. Karola Radońskiego. Pracował jako wikariusz w następujących parafiach diecezji włocławskiej: Lubień, Podwyższenia Krzyża Św. w Kole, św. Bartłomieja w Koninie, Wszystkich Świętych w Sieradzu oraz sanktuarium św. Józefa w Kaliszu. Równocześnie był referentem Wydziału Nauki Katolickiej Kurii Włocławskiej i sędzią Sądu Biskupiego Włocławskiego (1957-1959).
W 1960 r., na prośbę prymasa Stefana Wyszyńskiego, został inkardynowany do archidiecezji warszawskiej. Pracę duszpasterską (parafia w Izabelinie, a następnie św. Jana Kantego na Żoliborzu), łączył z obowiązkami wykładowcy prawa kanonicznego na Akademii Teologii Katolickiej i w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym (1973-1988), sędziego Sądu Metropolitalnego (1961-1982) oraz radcy prawnego Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. W ATK obronił doktorat z zakresu prawa kanonicznego. W latach 1970-1988 był także członkiem Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów.
Od 1961 r. był rezydentem parafii Chrystusa Króla na Targówku, gdzie niemal do końca życia udzielał się duszpastersko odprawiając Msze św. i pełniąc posługę w konfesjonale.
Daty pogrzebu ks. kan. Antoniego Gościmskiego jeszcze nie ustalono.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).
Pobożność ludowa to główna siła napędowa korsykańskiego katolicyzmu.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).
To nie wojna. T korzystanie z praw zagwarantowanych w konstytucji.