Polak zadba o sumienia

Benedykt XVI przyjął jednocześnie rezygnację pełniącego dotychczas ten urząd abp Gianfranco Girottiego, który 21 kwietnia br. ukończył 75 lat, wiek w którym biskupi proszą papieża o przyjęcie dymisji z zajmowanego urzędu. Ks. prałat Krzysztof Józef Nykiel urodził się w Osjakowie 28 lutego 1965 r. W 1984 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. W 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie. W roku 2001 uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1995-2002 pracował w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Od 1 lipca 2002 podjął pracę w Kongregacji Nauki Wiary. Od 18 grudnia 2009 jest zastępcą sekretarza Międzynarodowej Komisji Badającej sprawę autentyczności objawień w Medjugorie. Jest też konsultantem w Papieskiej Radzie ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Jest postulatorem sprawy beatyfikacyjnej i kanonizacyjnej Wandy Malczewskiej i siostry Marii Julitty Ritz.

Penitencjaria Apostolska zwana także Trybunałem Pokuty, jest najwyższym sądem kościelnym w sprawach sumienia. Troszczy się też o to, by w czterech bazylikach papieskich Wiecznego Miasta była dostateczna liczba penitencjarzy posiadających właściwe uprawnienia. Wśród licznych rzymskich kongregacji Penitencjaria jest jedną z najmniej znanych. Niewielu wie o jej istnieniu, tymczasem jest to najstarszy urząd Kurii Rzymskiej. Funkcja penitencjarza papieskiego jest udokumentowana od ponad 830 lat, a cześć specjalistów uważa, że już w VII w. papieże mieli swych penitencjarzy. Penitencjarz ma prawo, w imieniu papieża, wysłuchiwać spowiedzi i odpuszczać grzechy najcięższego kalibru, takie jak profanacja Najświętszego Sakramentu, złamanie tajemnicy spowiedzi lub pedofilia osób duchownych. W przypadku takich przewinień prawo rozgrzeszenia zastrzeżone jest dla biskupa Rzymu, penitencjarze natomiast są jakby przedłużeniem władzy Ojca Świętego w zakresie sakramentu pokuty.

Dlaczego niektóre grzechy są traktowane w tak szczególny sposób? Z jednej strony grzesznik ma wtedy możliwość uświadomienia sobie ciężaru swoich błędów, z drugiej nie pozostaje z problemem sam, gdyż penitencjarz towarzyszy mu na drodze nawrócenia. W tym świetle Penitencjaria Apostolska to nie tyle biurokratyczny urząd, co „dykasteria łaski i miłosierdzia”.

Urząd regensa odpowiada rangą sekretarzowi w innych dykasteriach.