Bamberskie preludium Roku Wiary

Jubileuszowe obchody „mogą być dla księży i wiernych zachętą do odkrywania na nowo i pogłębiania wiary, której świadkiem wzniesionym z kamienia” jest monumentalna bamberska świątynia – pisze Benedykt XVI.

Papież wskazuje na znaczenie katedry jako miejsca biskupiego nauczania. Przypomina, że biskupi, będąc następcami Apostołów, są ustanowieni przez Boga i, jak naucza Sobór Watykański II, „kto ich słucha, słucha Chrystusa, kto zaś nimi gardzi, gardzi Chrystusem i Tym, który posłał Chrystusa” (Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, 20). „Biskup jako nauczyciel prawdy katolickiej jest gwarantem jedności diecezji, kapłanów i wiernych. Może nim być tylko w zgodzie ze wspólnotą wiary Kościoła powszechnego na każdym miejscu i we wszystkich czasach” – podkreśla Benedykt XVI, po czym zauważa: „Kościół Jezusa Chrystusa nie jest po prostu grupą interesów, wspólnym przedsięwzięciem, krótko mówiąc formą ludzkiej społeczności, którą można by tworzyć i kierować według reguł świeckich, politycznych, środkami doczesnymi. Kto jest powołany do służby Kościołowi, nie jest funkcjonariuszem wspólnoty, ale otrzymuje misję od Chrystusa, który jest Głową swego Mistycznego Ciała”. 

Ojciec Święty podkreśla też głęboką wymowę, jaką mają niektóre grobowce w katedrze bamberskiej. Są tam pochowani cesarz Henryk II, fundator tej świątyni, i jego żona Kunegunda. Ci święci małżonkowie przypominają o roli wiernych świeckich, którzy mają głosić Ewangelię w rodzinie, życiu zawodowym i społecznym, gospodarce i kulturze. Ponadto spoczywa tam XI-wieczny papież Klemens II, który był biskupem Bambergu i po wstąpieniu na Stolicę Piotrową zachował tę diecezję na znak jej jedności z Rzymem. „W bliskiej komunii z Następcą Piotra i Kościołem powszechnym znajdziecie również w obecnym kryzysie wiary niezłomną pewność i ufność” – pisze Benedykt XVI.