Przed tabernakulum

Siostry klaryski wieczystą adorację Najświętszego Sakramentu w przyklasztornym kościele pw. Ducha Świętego w Pniewach koło Poznania rozpoczęły 25 lat temu – 8 marca 1987 r. Obecnie jest to jedna z 20 kaplic Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu znajdujących się na terenie archidiecezji poznańskiej.

Uroczysta Msza św. jubileuszowa, której przewodniczył w Pniewach metropolita poznański, była również okazją do dziękczynienia Bogu za 800-lecie charyzmatu Zakonu św. Klary, którego świętowanie zakony klariańskie rozpoczęły w Niedzielę Palmową 2011 r.

Zakon Klarysek od Wieczystej Adoracji obchodzi w tym roku również 100-lecie przejścia do II Zakonu św. Franciszka i przyjęcia Reguły św. Klary, co dokonało się to na mocy dekretu papieża Piusa X z 29 czerwca 1912 r. Stąd też podczas uroczystości w Pniewach obecny był także o. Filemon Janka, prowincjał franciszkańskiej prowincji pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

W homilii abp Gądecki, odnosząc się do jubileuszu powstania reguły klarysek, podkreślił wagę tego wydarzenia ze względu na szczególne miejsce, które zajmuje św. Klara w historii Kościoła.

„Św. Klara razem ze św. Franciszkiem rozwinęła jedną z najpopularniejszych duchowości średniowiecza – duchowość franciszkańską, a jej pełne pasji przeżywanie wiary pociągnęło za sobą liczne kobiety i dalej pociąga po dziś dzień” – przypomniał wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski dodając, że nawet po ośmiu wiekach patrząc na tą świętą zwracamy uwagę na to, „jak osobowość św. Klary nieustannie wzbogaca Kościół swoim przykładem życia”.

„Św. Klara wciąż promieniuje na kolejne pokolenia rodziny franciszkańskiej, a jej wpływ duchowy nie zamyka się wcale w granicach średniowiecza ani w klauzurze. Ona wciąż roztacza blask swojego świętego życia i zachęca do zdecydowanego i odważnego odkrywania nowych ścieżek, na których Pan chce nas dzisiaj prowadzić” – zaznaczył abp Gądecki.

Kaznodzieja zwrócił też uwagę, że żyjąc w klauzurze siostry wskazują, co naprawdę jest istotne, piękne i autentyczne, na Boga, który jest „prawdziwym bogactwem ludzkiego serca”. Podkreślił przy tym, że ubóstwo, które ślubowały siostry, „uwalnia z niewoli rzeczy i sztucznych potrzeb, do których popycha nas dzisiejsze konsumpcyjne społeczeństwo”.
Zachęcił też obecnych na uroczystości, aby przychodzili wytrwale przed tabernakulum, fizycznie lub duchowo, aby czuć się kochanymi i by kochać drugiego człowieka.

„Chrystus obecny w Najświętszym Sakramencie mieszka między nami, kształtuje nasze obyczaje, umacnia cnoty, pociesza smutnych, umacnia słabych i pobudza wiernych, którzy się do Niego zbliżają, aby Go naśladować” – mówił abp Gądecki.

Wspólnota klarysek w Pniewach obchodzi również w tym roku 40-lecie swojego osiedlenia się w tym mieście. 1 czerwca 1972 r. przeniosła się ona bowiem do klasztoru przy tutejszym kościele pw. Ducha Świętego z pobliskiej miejscowości Podpniewki, na mocy dekretu ówczesnego arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka.

Nazwa zakonu Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji funkcjonuje dopiero od 1972 r. Przyjęły ją siostry z zakonu Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (jego pierwotna nazwa to Siostry od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny), który został założony w 1854 r. w Maizières (Francja) przez o. Bonawenturę Heurlaut OFM Cap. i Józefinę Bouillevaux.

Do Polski Franciszkanki Najświętszego Sakramentu zostały przeszczepione przez s. Marię od Krzyża Morawską, która wstąpiła do niego po kasacie zgromadzenia felicjanek w 1864 r. Założyła ona w 1872 r. konwent w podpoznańskim Granowie w ówczesnym Wielkim Księstwie Poznańskim. Jednak w związku z prowadzoną przez władze pruskie walki z polską kulturą i religią, tzw. Kulturkampf, w 1873 r. siostry zostały skazane na wygnanie i przeniosły się do Lwowa.

Z czasem siostry z klasztoru lwowskiego zakładały kolejne fundacje w Europie i poza nią. Obecnie klaryski posiadają 2 klasztory we Francji, 8 w Polsce, 1 w Niemeczech, 1 w Austrii, 7 w USA, 2 w Bangladeszu, 12 w Indiach i 1 w Kazachstanie.

W 1912 r. Franciszkanki Najświętszego Sakramentu przeszły do II Zakonu św. Franciszka przyjmując Regułę św. Klary zatwierdzoną przez zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV w 1253 r. Przeoczono jednak ten fakt w nazewnictwie i dopiero w 1972 r. zmieniono ją na klaryski.

Duchowość i zarazem powołanie sióstr klarysek zawiera się w godle zakonnym, które przedstawia na owalnej tarczy monstrancję, a z obu stron winne gałązki i pszeniczne kłosy – symbole Eucharystii. Wspólnota ta ma charakter kontemplacyjny, a jej głównym celem jest adoracja Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynnym i wynagradzającym za niewdzięczność ludzi wobec wielkiego daru obecności Jezusa w postaci eucharystycznej. Jej zadaniem jest też troska o rozszerzanie kultu Eucharystii wśród wiernych.