Dziś w całej diecezji gliwickiej o godz. 11.00 zabrzmią dzwony, ogłaszając ingres biskupa Jana Kopca do katedry pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Biskup Jan Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 r. w Zabrzu. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego, mającego swoją siedzibę w Nysie. W latach 1966-1968 odbył służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Po jej zakończeniu powrócił do seminarium.
Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp. Franciszka Jopa 30 kwietnia 1972 r. Przez 6 lat pracował jako wikariusz. W 1978 r. biskup opolski Alfons Nossol skierował go na studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła KUL. W 1982 r. uzyskał stopień doktora teologii.
Po powrocie do diecezji podjął wykłady z historii, pełnił też obowiązki prefekta i wicerektora w Wyższym Seminarium Duchownym. W roku akademickim 1984/85 prowadził kwerendę w Archiwum Watykańskim, a po powrocie do kraju otrzymał nominację na dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu.
5 grudnia 1992 r. został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej i biskupem tytularnym Cemeriniano. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1993 r. w bazylice watykańskiej z rąk Ojca Świętego. W diecezji pełnił obowiązki wikariusza generalnego oraz członka Kolegium Konsultorów Diecezjalnych i Rady Kapłańskiej. W 1998 r. ukończył przewód habilitacyjny na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Podsumowaniem dotychczasowych dokonań naukowych była nominacja na stanowisko profesora zwyczajnego w 2008 r. Warto zaznaczyć, że bp Kopiec jako pierwszy wydał książkę na temat historii Kościoła w dzisiejszej diecezji gliwickiej, zatytułowaną: „Diecezja gliwicka. Dzieje i współczesność”.
W Episkopacie Polski biskup Jan Kopiec jest członkiem Rady Naukowej KEP, Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego, Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec, Zespołu ds. Sanktuariów Konferencji Episkopatu Polski oraz delegatem KEP ds. Stowarzyszenia Archiwistów. Jest także członkiem Sekcji Nauk Historycznych Komisji Nauki Wiary.
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.