Papież wydał Motu proprio Munus Tribunalis. Wprowadza ono pewne zmiany techniczno-leksykalne do norm regulujących funkcjonowanie Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, który rozstrzyga spory wynikające z aktów kościelnej władzy administracyjnej.
Papieski dokument dostosowuje i harmonizuje prawo Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej z reformą Kurii wprowadzoną przez Konstytucję Praedicate Evangelium. „Pełniąc funkcję Najwyższego Trybunału Kościoła – pisze Franciszek w przedmowie – Trybunał Sygnatury Apostolska służy najwyższemu urzędowi pasterskiemu Papieża i jego powszechnej misji w świecie. W ten sposób, rozstrzygając spory powstałe w związku z aktem kościelnej władzy administracyjnej, Najwyższy Trybunał wydaje prawomocny wyrok w sprawie decyzji wydanych przez instytucje kurialne służące Następcy Piotra i Kościołowi powszechnemu”.
Papież zastępuje słowo „duchowni” słowem „prezbiterzy” w art. 1 właściwej ustawy; słowo „dykasteria” słowem „trybunał” w art. 3 i słowem „Sygnatura Apostolska” w art. 32; wyrażenie „wydane przez dykasterie Kurii Rzymskiej” zastępuje wyrażeniem „wydane przez instytucje kurialne” w art. 34; wyrażenia „wydane przez Kurię Rzymską” zastępuje wyrażeniem „wydane przez instytucje kurialne” w art. 34. 34; wyrażenie „popierać i zatwierdzać ustanawianie trybunałów międzydiecezjalnych” wyrażeniem „zatwierdzać ustanawianie trybunałów wszelkiego rodzaju ustanowionych przez biskupów kilku diecezji” w art. 35; słowo „Dykasteria” zastępuje wyrażeniem „Instytucje Kurialne” w art. 79, 80, 81, 92 i 105.
Opisuje swoje „duchowe poszukiwania” w wywiadzie dla„Der Sonntag”.
Od 2017 r. jest ona przyznawana również przedstawicielom świata kultury.
Ojciec Święty w liście z okazji 100-lecia erygowania archidiecezji katowickiej.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.