O psie Nerusiu

W Domu Arcybiskupów Warszawskich przy Miodowej Wyszyński mieszkał w pokoju, który wyglądał dokładnie tak, jak pokój jego poprzednika. Co więcej – Prymas spał nawet w łóżku kardynała Hlonda. Obok łóżka, przy ścianie stała szafa, stolik z lampką nocną, w rogu krzesło, na podłodze leżał chodnik. Wszystko w idealnym porządku.

Bo – jak mawiał Prymas – „kiedy wszystko jest na swoim miejscu, to i Pan Bóg jest na swoim miejscu”.

W gabinecie obok sypialni – tylko biurko i półki na książki oraz dokumenty. – Pamiętam, że wystrój tych wnętrz wywarł wrażenie na lekarzach, którzy przychodzili do Księdza Kardynała, gdy był chory. Dziwili się, że Prymas Polski mieszka w tak skromnych warunkach – opowiada Barbara Dembińska.

– Stefan nigdy nie lubił luksusu – wspominała jego rodzona siostra Janina. – Najbardziej szczęśliwy był wtedy, gdy miał w teczce brewiarz i jedną zmianę bielizny, a w kieszeni różaniec. Nie przywiązywał wagi do stroju.

Zakonnice kiedyś usilnie prosiły któregoś z współpracowników Prymasa: „Zróbcie coś, żeby Ojciec zgodził się na uszycie nowej sutanny, ta którą nosi naprawdę już się nie nadaje”. Ksiądz Prymas usłyszał to i skwitował krótko:

„Nie nadaje się, bo jest podarta. Jak siostra zaceruje, to się nada”.

Podczas wizytacji duszpasterskich w parafiach Prymas niejednokrotnie nocował na plebanii. Gdy zobaczył łóżko, na którym miał spać, a na nim trzy haftowane poduszki i dwie ogromne pierzyny, mówił do swego kapelana:

„Bracie, zróbmy coś z tym, tylko tak, żeby nikomu przykrości nie sprawić”. I wynosili wszystko na balkon.