Niebieski adres

Ta szczególna „lokalizacja” staje się dla tych, którzy jeszcze pielgrzymują do domu Ojca, okazją do wielu przemyśleń. Beatyfikacja Prymasa Tysiąclecia stanowi zaproszenie do zgłębiania tajników świętego życia tego, który żył zgodnie ze słowami: „czas to miłość”. Jak również do tego, aby w „szkole świętości”, którą ukazał swoim życiem i cierpieniem, dojrzewać do Nieba. Jak wiemy, w biografię Błogosławionego wpisało się wiele znaczących wydarzeń dla naszego polskiego Narodu. Skoro „historia jest nauczycielką życia”, to warto idąc po jej śladach, uczyć się prawdziwego życia, a więc świętości. Na czym polega więc prawdziwe zjednoczenie z Bogiem w codzienności? Pomocą w odpowiedzi na to pytanie jest książka pt. Świętość w codzienności (Warszawa 2020), której autorami są: mistrz – ks. prof. Stanisław Urbański i jego uczeń – ks. dr Łukasz Białk. Autorzy wskazują nam drogę, na której przewodnikiem jest kard. Wyszyński. Prymas Tysiąclecia proponuje zwrócić uwagę na cztery konkretne drogowskazy na drodze zdobywania świętości. Są nimi: troskę o pokorę, nawrócenie serca, trwanie na modlitwie i życie Eucharystią.

Wzorem pokory jest dla chrześcijanina sam Chrystus, a pokora jest najbardziej widoczna w Jego relacji z Ojcem: jest w pełni zależny od Ojca, posłuszny Jego woli, z niezwykłą pokorą serca i ducha służy ludziom, jest nieustannie obecny w Najświętszym Sakramencie. Ten wzór pokory Jezusa stanowi również pomoc w kształtowaniu pokory w życiu duchowym wierzącego, który pragnie wzrastać w świętości. Kard. Wyszyński naucza, że pokora decydująca o świętości życia może być rozumiana jako „wewnętrzna uległość” chrześcijanina wobec Syna Bożego. Tę wewnętrzną postawę określa jako gotowość wierzącego na całkowitą dyspozycyjność wobec Chrystusa w najdrobniejszych nawet zadaniach życia. Przejawia się ona w osobistej cichości, poczuciu małości wobec Syna Bożego i wrażliwości na wymagania, które On stawia przed wierzącym. Kształtując w sobie taką dyspozycyjność, chrześcijanin staje się zdolny do przyjęcia wszystkiego, czego Bóg mu udziela, bez targowani się z Nim. Postawa ta prowadzi do wzrostu uległości wobec Jezusa Chrystusa do tego stopnia, iż wierzący starannie osłania własną wielkość, ukazując ją innym jako małość.

Obok pokory ważnym fundamentem świętości jest nawrócenie, rozumiane przez Wyszyńskiego jako duchowe skierowanie wierzącego „do” Chrystusa, czyli nawrócenie serca. Natomiast nieoceniony rozwój życia łaski i uświęcenie życia dokonuje się przez modlitwę, która Wyszyński określa jako: „duchowy wzlot ku Bogu”, „zbliżenie się do Boga”, „wzniesienie myśli do Boga”, „bycie z Chrystusem”, „dźwignięcie umysłu ku prawdzie Bożej”, „dialog serc miłujących” czy „potrzeba serca”. To Jezus „stał się prawdziwym Nauczycielem modlitwy i życia duchowego, ukazującym „nowy porządek modlitwy”, polegający na zwracaniu się do Boga jako Ojca”. W ten sposób ukazał też społeczny charakter modlitwy. „Jeżeli wierzący podejmuje modlitwę i pracę, kierując się miłością, wówczas stają się one środkami jego nadprzyrodzonego rozwoju, czyli świętości”. Kard. Wyszyński mocno akcentuje również na drodze do świętości rolę Eucharystii, która mocą Ducha Świętego wprowadza chrześcijanina w głębię relacji pomiędzy Jezusem i Ojcem. Natomiast przez „łaskę działającą w sakramencie Eucharystii wierzący trwa w Chrystusie, uczestniczy w Jego ofierze, otrzymuje łaskę duchowego Pokarmu oraz kształtuje postawę dziękczynienia i uwielbienia”.

Pamiętając, że Błogosławiony Prymas Tysiąclecia, którego w roku 2021 obchodzimy 120. rocznicę urodzin i 40. rocznicę śmierci, „rezyduje” pod nowym i niezmiennym adresem, warto prosić go o wstawiennictwo u Boga. A wtedy stanie się Ojcem i Pasterzem bliskim każdemu z rodaków, a nie tylko dostojnie spoglądającym z fotografii czy cokołów pomników Wielkim Polakiem, któremu polscy senatorowie złożyli hołd w przyjętej 10 września br. uchwale w związku z beatyfikacją 12 września br.: „Senat Rzeczypospolitej Polskiej wyraża hołd wielkiemu mężowi stanu, jakim był kardynał Stefan Wyszyński, wielkiemu Polakowi, który swoim bogatym życiem i proroczym widzeniem wszedł do historii Polski”.

Mt 5,14 Czas to miłość – Gabi Gąsior