Nowi senatorowie Kościoła

Sylwetki niektórych nowych kardynałów

Abp Angelo Amato

Włoch, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, salezjanin. Jan Paweł II mianował go w 2007 r. sekretarzem Kongregacji Nauki Wiary, gdzie był bliskim współpracownikiem ówczesnego prefekta kard. Josepha Ratzingera. Uchodził za jednego z autorów deklaracji „Dominus Iesus” o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła z 2000 roku.

Osobiście zaangażował się w zakończenie procesu beatyfikacyjnego ks. Jerzego Popiełuszki i przewodniczył uroczystościom w Warszawie.

Abp Raymond Leo Burke

Amerykanin, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W latach 1989–1994 był obrońcą węzła małżeńskiego w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej w Watykanie.

Od 2003 r. metropolita Saint Louis, skąd w czerwcu 2008 r. Benedykt XVI odwołał go do Rzymu, powierzając mu urząd prefekta Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej – najwyższej sądowniczej władzy odwoławczej w Kościele katolickim.

Jest pierwszym nie-Europejczykiem, który objął to stanowisko.

Abp Kurt Koch

Szwajcar, przewodniczący Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan. Ukończył studia teologiczne w 1975 r. Przez kilka lat pracował jako świecki teolog. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1982 r. Przez trzy lata był wikariuszem w Bernie, później poświęcił się nauce – został profesorem dogmatyki, etyki, liturgiki i teologii ekumenicznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Lucernie.

W sierpniu 1995 r. został biskupem Bazylei. W latach 2007–2009 był przewodniczącym Episkopatu Szwajcarii. Ogłosił ponad 60 książek i pism, również już jako biskup.

Abp Reinhard Marx

Niemiec, metropolita Monachium i Fryzyngi. Jest znawcą chrześcijańskiej nauki społecznej, którą wykładał na Wydziale Teologicznym w Paderbornie. W 1996 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Paderbornu, a w 2001 r. został przeniesiony na biskupstwo Trewiru.

W listopadzie 2007 został następcą kardynała Friedricha Wettera w Monachium i Fryzyndze. Jest autorem m.in. książki „Kapitał. Mowa w obronie człowieka”, ważnej polemiki z różnymi nurtami marksizmu, a także krytycznej analizy współczesności.

Uchodził za jednego z konsultantów papieskiej encykliki „Caritas in veritate”.

Patriarcha Antonios Naguib

Egipcjanin, patriarcha Aleksandrii dla katolików koptyjskich, jednej z najstarszych wspólnot katolickich na świecie. Po nauce w koptyjskim seminarium duchownym w Maadi koło Kairu, studiował w Rzymie. Po powrocie do kraju wykładał biblistykę aż do chwili wybrania go w 1977 roku na biskupa. Zdobył rozgłos jako doskonały organizator spotkań z licznym udziałem świeckich i duchowieństwa.

We września 2002 roku ustąpił z urzędu i przez prawie 4 lata pozostawał w stanie spoczynku aż do momentu wybrania go w kwietniu 2006 roku na głowę swego Kościoła.

Odgrywał ważną rolę w zakończonym w Watykanie Zgromadzeniu Specjalnym Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu.