Święta z antypodów

Wyrok na nieposłuszną

Wykorzystał to skwapliwie franciszkanin Charles Horan. Był on wrogiem józefitek, odkąd siostry przyczyniły się do wydalenia z diecezji jego przyjaciela, księdza Keatinga, oskarżanego o niestosowne zachowania wobec dzieci. Czy chodziło o pedofilię? Nie jest to do końca pewne, choć tak właśnie twierdzi ks. Paul Gardiner, wieloletni orędownik kanonizacji Mary MacKillop.Tak czy inaczej to właśnie ksiądz Horan uknuł intrygę, która doprowadziła do ekskomunikowania siostry Mary. Pretekstem stało się jej wahanie w sprawie zleconego przez biskupa wyjazdu do St. John’s. Miała się tam udać akurat w czasie, gdy ważyły się losy konstytucji zgromadzenia. Siostra nie chciała, by jakiekolwiek zmiany zostały dokonane bez jej wiedzy. Ksiądz Horan jednak tak przedstawił sprawę biskupowi, że ten potraktował zachowanie Mary jako nieposłuszeństwo. Nazajutrz biskup Sheil wezwał siostrę MacKillop do siebie. Kazał jej uklęknąć i odczytał najstraszniejszy dla niej wyrok. Poinformował też pozostałe siostry, że każdy, kto będzie się z nią zadawał, również zostanie poddany ekskomunice. „Nigdy nie zapomnę okropnej sceny, której byłam wówczas świadkiem – wspominała. – Kiedy nakazano mi opuścić kościół, biedne siostry poszły za mną. Niektóre zachowywały się tak, jakby odchodziły od zmysłów. Najgorzej było z siostrą Paulą, krzyczącą jak oszalała. Ach, mój Boże, mam nadzieję, że już nigdy czegoś podobnego nie usłyszę”.

Nigdy źle o kapłanie

Siostra Mary znosiła jednak wyrok z wielką pokorą. Na bracie księdza Woodsa, który jako dziennikarz chciał opisać niesprawiedliwość, jaka ją spotkała, wymusiła obietnicę milczenia. „Nigdy nie pozwalała, abyśmy źle mówili o jakimkolwiek księdzu czy biskupie – opowiada jedna z sióstr. – Twierdziła, że wolałaby otrzymać cios w serce, niż gdyby miała usłyszeć złe słowo wypowiedziane przeciwko pomazańcowi Bożemu”. Tymczasem stan zdrowia biskupa Sheila znacznie się pogorszył. Na szczęście w ostatnich dniach życia odzyskał jasność umysłu i zorientował się, że był do tej pory manipulowany. Nakazał zaufanemu księdzu Hughesowi, aby odnalazł Mary i uchylił ekskomunikę. Podjął też kroki uniemożliwiające wybór księdza Horana na jego następcę. Nowym biskupem Adelajdy został ks. Christopher Reynolds, od dawna wspierający józefitki. Jednak z czasem i on stał się ich wrogiem.

Próbował przejąć kontrolę nad zgromadzeniem, a gdy mu się to nie udało, zmusił siostry do opuszczenia diecezji. Reguła zakonna była jednak już wtedy zatwierdzona przez papieża Piusa IX, a ostateczna aprobata ze strony Leona XIII zapobiegła kryzysowi w zakonie. Siostra Mary odnosiła wiele sukcesów w opiece nad potrzebującymi, aż do czasu, gdy po wylewie w 1902 r. została częściowo sparaliżowana. Zmarła 8 sierpnia 1909 roku w opinii świętości. Wielu ludzi przyjeżdżało na cmentarz w Gore Hill, gdzie została pochowana, by zabrać ziemię z sąsiedztwa jej grobu. Ostatecznie ciało przeniesiono do kaplicy przy Mount Street w Sydney. Nadal przybywają tam pielgrzymi, którzy zaświadczają o licznych uzdrowieniach wyproszonych za jej pośrednictwem. Mary MacKillop także i dziś pomaga wszystkim, którzy są w potrzebie.

Wiele informacji zaczerpnąłem z książki Lesley O’Brien „Święta buntowniczka”, opublikowanej niedawno przez Wydawnictwo WAM.