Płacą zgodnie z prawem

Postulat opodatkowania Kościoła katolickiego jest częstym żądaniem różnych środowisk. Ale, jak to często bywa, postulat ten jest oparty na fałszywych przesłankach. Zarówno duchowni, jak i kościelne osoby prawne płacą podatki zgodnie z przepisami prawa państwowego.

Podatki duchownych

Zasady płacenia podatków przez duchownych określa ustawa z 1998 r. „O zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne”. Według jej przepisów księża pracujący w duszpasterstwie parafialnym płacą zryczałtowany podatek dochodowy. Podstawą do określenia wysokości daniny jest liczba mieszkańców parafii oraz jej położenie – na wsi czy w mieście. Liczbę mieszkańców podają organy samorządowe prowadzące ewidencję ludności, przyjmuje się stan z 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy.

Stawki dla proboszczów i wikariuszy są zróżnicowane, ustala je urząd skarbowy na podstawie ustawy. W 2019 r. proboszczowie płacą od 434 zł do 1559 zł zryczałtowanego podatku kwartalnie. Pierwsza stawka obowiązuje w najmniejszych parafiach do 1000 osób, ostatnia w parafiach ponad 20-tysięcznych. Stawek jest aż 16.

Wikariuszy obowiązują stawki w wysokości od 131 do 503 zł kwartalnie. Pracujący w parafii do 1000 osób w mieście lub gminie liczącej do 5 tys.mieszkańców zapłaci 131 zł. Jeśli jednak wikariusz posługuje w mieście liczącym między 5 a 50 tys. mieszkańców, a jego parafia ma także nie więcej niż 1000 osób, płaci co kwartał dwa razy więcej – 273 zł. Najwięcej – 503 zł – płacą wikariusze z parafii liczącej ponad 10 tys. osób w mieście ponad 50-tysięcznym.

Warto zwrócić uwagę, że wysokość podatku nie zależy od osobistych dochodów księży z posługi duszpasterskiej, na które składają się ofiary za Msze św., sakramenty i z tzw. kolędy. Dochody osobiste księży są bardzo zróżnicowane w zależności od zamożności parafian. System ryczałtowy nie uwzględnia też, ile osób w danej parafii chodzi do kościoła. W efekcie duchowni o bardzo różnych dochodach płacą takie same podatki osobiste, co nie jest do końca sprawiedliwe. Trzeba też podkreślić, że duchowni wszystkich wyznań i religii są w Polsce objęci takimi samymi zasadami podatkowymi jak Kościół katolicki.

Lewica uważa, że duchowni powinni być opodatkowani na takich samych zasadach jak wszyscy obywatele. Dlatego warto zauważyć, że ustawa z 1998 r. dotyczy nie tylko księży, także drobnych przedsiębiorców, np. rzemieślników, którzy również płacą podatek zryczałtowany. Trzeba też wiedzieć, że Polska jest jedynym krajem w Europie, w którym w ogóle jest pobierany podatek od dochodów osiąganych przez księży z ich działalności duszpasterskiej oraz od ofiar, które otrzymują od wiernych. Jest to pozostałość po okresie PRL, wprowadzili go bowiem komuniści w latach 50. jako formę represji wobec Kościoła. W okresie przełomu 1989 r. został złagodzony i przyjął formę ryczałtu.

Trzeba też zwrócić uwagę, że osoby duchowne pracujące poza parafią na umowę o pracę, np. jako katecheci w szkołach, wykładowcy na wyższych uczelniach, kapelani w szpitalach czy w wojsku albo urzędnicy w kurii, płacą takie same podatki jak wszyscy pracownicy. Ryczałt dotyczy tylko ofiar z posługi ściśle religijnej.