Okazja do miłości

"Obchodzić Boże Narodzenie, to czynić tak, jak Jezus, który przyszedł dla nas potrzebujących, to zstąpić ku tym, którzy nas potrzebują. To czynić tak, jak Maryja: zaufać, posłuszni Bogu, nawet nie rozumiejąc tego, co On uczyni. To uczynić jak Józef: powstać, aby wypełnić to, czego chce Bóg, nawet jeśli nie jest to zgodne z naszymi planami. [...]

Jeśli Święta Bożego Narodzenia pozostają jedynie miłym świętem tradycyjnym, gdzie w centrum będziemy my sami, a nie On, to będzie zmarnowana okazja. Proszę was, nie zeświecczajmy Bożego Narodzenia! Nie zapominajmy o Tym, którego świętujemy, jak wtedy, kiedy „przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli”."

To słowa papieża Franciszka wypowiedziane podczas środowej katechezy. Nie zeświecczajmy Bożego Narodzenia! - to wezwanie słychać ze strony wielu chrześcijan. Papież nadaje mu jednak nieco inny wymiar. “Nie zeświecczajmy Bożego Narodzenia” nie musi tu oznaczać wierności religijnym tradycjom związanym z Bożym Narodzeniem, choćby były najpiękniejsze. Oznacza przede wszystkim wierność Bogu, który przychodzi by przynieść nam zbawienie, ale przychodząc stwarza ludziom problem. Nie da się przecież nie zauważyć: dla Maryi, dla Józefa, decyzja o przyjęciu woli Boga oznaczała życiową rewolucję i życie, które nie było gładkie, proste i typowe...

Wierność Bogu oznacza przede wszystkim wierność miłości – Jego samego i ludzi wokół nas. Nie ma miłości Boga bez miłości człowieka. Jeśli chcę być wierny Bogu muszę zapytać jak w tę noc Jego Wcielenia mam kochać ludzi wokół siebie. Poczynając od własnej rodziny. Czego potrzebują ode mnie, by poczuć się kochanymi, przyjętymi takimi jakimi są? Co potrzebują usłyszeć, a czego słyszeć nie powinni (a czasem słyszą co roku...)?

Jak powinny wyglądać święta, by ten wieczór i dzień Narodzenia przyniósł między nami Boży pokój? Czy tradycje, które pielęgnujemy “bo zawsze tak było”, wnoszą między nas pokój czy konflikt? Co w nich jest kluczowe, co może zostać zmodyfikowane? Może znakiem miłości będzie właśnie zmiana?

[To nie jest apel przeciw chrześcijańskim czy polskim tradycjom. One są dobre, piękne, pełne znaczeń. Trzeba jednak zadać sobie pytanie, czy w moim domu wnoszą miłość i pokój, czy raczej wojnę?]

Coraz więcej pojawia się inicjatyw wyjścia do ubogich, samotnych i bezdomnych. Nie tydzień przed Wigilią, nie w poprzedzający weekend, ale właśnie w te newralgiczne dla przeżywania świąt dni: w wigilijny wieczór, w dzień Bożego Narodzenia. Cieszy, że są ludzie, którzy chcą część tego czasu poświęcić innym. Trzeba jednak powiedzieć: pierwszymi, którzy mają prawo do naszej miłości są nasi bliscy. Decyzja o spędzaniu świąt z ubogimi nie może być ich odrzuceniem. Byłoby to przeciw miłości.

Przeżywać Boże Narodzenie w kluczu wiary to być znakiem miłości Boga wobec ludzi wokół mnie. Boga który przychodzi zbawić, nie potępić. Boga, który przychodzi szukać i znaleźć to co zginęło.

Nie zeświecczajmy Bożego Narodzenia. Nie celebrujmy samych siebie i własnych dobrych emocji, ale wyjdźmy ku innym z miłością.