Uzdrowiony, aby świadczyć

Tydzień po wypadku i trzy dni po rozpoczęciu modlitwy przez s. Teresę Lucas niespodziewanie budzi się ze śpiączki. Zaskoczony personel szpitala odłącza go od urządzeń medycznych, dalsze leczenie okazuje się zbędne. Chłopak opowiada rodzicom swój sen, w którym ujrzał postać ogromnego mężczyzny z długą brodą, wskazującego palcem na jego siostrę. W pomieszczeniu znajdowali się także Franciszek i Hiacynta. Tajemnicza postać zapytała go, czy chce zostać tutaj, czy wolałby wrócić do Eduardy. Lucas odpowiada, że bardzo chciałby zobaczyć się ze swoją siostrą. Mężczyzna obiecuje spełnić jego prośbę. – Kiedy mój brat wypadł z okna, byłam bardzo spokojna. Od początku wiedziałam, że z pomocą Boga on z tego wyjdzie – mówi Eduarda.

Watykan potwierdza

W sierpniu 2013 r. z rodziną kontaktuje się s. Angela Coelho. Postulatorka procesu kanonizacyjnego błogosławionych Franciszka i Hiacynty postanawia sprawdzić, czy Lucas rzeczywiście został cudownie uzdrowiony. Komisja watykańska złożona z siedmiu specjalistów przygląda się historii choroby Brazylijczyka. Lekarze, oceniając prawdopodobieństwo wyleczenia chłopca za pomocą środków, które oferuje współczesna medycyna, biorą pod uwagę wysokość upadku, wielkość rany, stopień uszkodzenia mózgu i czas potrzebny na rekonwalescencję. – Poprosili nas o dostarczenie dokumentacji medycznej. Pytali także, jakie Lucas brał lekarstwa i jak długo trwała terapia. Zgodnie z prawdą odpowiedzieliśmy, że nasz syn nie przyjmował żadnych środków. Leczenie w ogóle nie było mu potrzebne, bardzo szybko wyszedł ze szpitala i zaczął normalnie funkcjonować – mówi João Batista.

Po czterech latach wytężonych badań lekarze przyznają, że nie potrafią wyjaśnić, w jaki sposób Lucas odzyskał zdrowie. Jednogłośnie stwierdzają, że szybki powrót chłopca do pełnej sprawności ma wszelkie znamiona cudownego uzdrowienia. W reakcji na tę informację, po zakończeniu wszystkich procedur, na początku 2017 r. papież podpisuje akt kanonizacyjny. Franciszek i Hiacynta mają zostać ogłoszeni świętymi podczas obchodów 100-lecia objawień fatimskich. Na uroczystości przyjeżdża cała rodzina Oliveira. – Przed procesją z darami ochroniarz zapytał mnie, czy chciałbym zobaczyć z bliska Ojca Świętego. Powiedziałem, że tak. Kiedy razem z rodzicami podeszliśmy do ołtarza, papież mocno mnie przytulił. Powiedział coś po włosku, niestety, nic nie zrozumiałem – opowiada z uśmiechem Lucas.

Być jak dziecko

Chociaż minęło już kilka lat, przypadek cudownego uzdrowienia chłopca nadal cieszy się dużym zainteresowaniem Brazylijczyków. Rodzina daje świadectwa w kolejnych miejscach. Owocem licznych spotkań ze słuchaczami jest wyraźne ożywienie religijne. Zmiana dokonała się jednak przede wszystkim w sercach João Batisty i jego żony. – Jesteśmy wdzięczni Maryi, od tamtego czasu zbudowaliśmy z Nią bardzo intymną więź. Chcemy o tym opowiadać wszystkim napotkanym osobom – mówi ojciec Lucasa. Mój rozmówca dodaje, że podczas pobytu w Fatimie poczuli obecność Franciszka i Hiacynty. Zrozumieli, że ich życie na zawsze będzie z nimi mocno związane. Jak dotychczas ze względów finansowych nie udało im się jednak kolejny raz odwiedzić duchowej stolicy Portugalii.

Kiedy pięć lat temu mały Brazylijczyk leżał w szpitalu, ks. Maciążek otrzymał zgodę na używanie tytułu Sanktuarium Dzieci Fatimskich. Z kolei w 2014 r., w momencie, w którym ruszył proces kanonizacyjny pastuszków z Fatimy, abp Andrzej Dzięga wydał dekret oficjalnie ustanawiający sanktuarium. Teraz, w pierwszą rocznicę jego konsekracji, świątynię odwiedził Lucas Maeda de Oliveira. – Wszystkie te wydarzenia, mające miejsce w Szczecinie, przyciągnęły do Kościoła wiele osób. To zasługa najmłodszych, którzy znaleźli się blisko Boga. Myślę, że Jezus chce nam po raz kolejny przypomnieć swoje słowa: jeśli nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa Bożego – podsumowuje kustosz sanktuarium.