Nowa droga celibatu

Jeśli jest jeden, czy dwóch czy nawet trzech kapłanów dla jednej parafii to towarzyszy im zwykle kilku braci i sióstr celibatariuszy i nierzadko przynajmniej jedno małżeństwo. Grupy mieszkają razem i są związane wspólnotą dóbr i posłuszeństwem. Razem prowadzone apostolstwo zakłada wspólną modlitwę, formację permanentną, czas pracy i momenty wspólnej rekreacji. Część osób pracuje tylko dla parafii, inni jeśli mają możliwość po wspólnym rozeznaniu podejmują pracę zawodową i w wolnym czasie służą również wspólnocie i parafii. Kapłan żyjący obok braci i sióstr związanych tym samym celem apostolskim łatwiej przeżywa kryzysy swego życia i działania. Ma oparcie nie tylko w samotności i trudnościach, ale to wspólnota razem organizuje i prowadzi działalność apostolską parafii. Bliskość małżeństw, rodzin zaangażowanych w cele apostolsko-duszpasterskie pomaga mu bardziej widzieć i czuć cel wspólnoty małżeńskiej. Ma on możliwość częstszego dzielenia i uczestniczenia w ich radościach i smutkach, może też w jakimś sensie służyć duchowym i psychologicznym wsparciem w różnych sytuacjach. Oczywiście małżeństwa potrzebują i mają swoją autonomię we wspólnocie, ze względu na inny od kapłańskiej charakter drogi swojego powołania.

Główna wspólnota-jądro, prowadząca parafię, nosi nazwę Fraterenia (braterstwo) Życia. Wokół niej powstają bliższe lub dalsze kręgi parafian zainteresowanych pogłębieniem życia zwane Fraternie dzielnicy. Gromadzą one małżeństwa i osoby samotne do dwunastu osób w grupie. Spotkania odbywają się w zależności od zaangażowania co miesiąc lub co tydzień. Tam również uczestniczący w nich kapłan ma okazję być blisko spraw codziennych ludzi i ich życia. Wspólnota Chemin Neuf prowadzi takie parafie we Francji, Niemczech, Kanadzie, Brazylii, Kongo i w kilku innych krajach. Jest też już w Polsce gdzie w domu rekolekcyjnym w Wesołej koło Warszawy zajmuje się duszpasterstwem młodzieży i małżeństw, a także formacją biblijną i liturgiczną.

Wspólnota wraz z założycielem o Laurent Fabre, jezuitą prowadziła rekolekcje w 1997 roku dla ponad 100 kapłanów i 100 świeckich razem na górze Św. Anny. Miały one na celu podzielenie się charyzmatem działania i zachęcenie do głębszej współpracy w duszpasterstwie kapłanów i świeckich. Dobra komunikacja i zaufanie między duszpasterzem, a grupą wiernych, którzy chcą czegoś więcej, nie tylko wspólnego działania, ale częstszej, wspólnej z kapłanem modlitwy i wspólnoty życia, może posłużyć przeżywaniu piękna celibatu oraz wzrostowi owocności wspólnoty parafialnej.