Republika Środkowoafrykańska

Położenie

Republika Środkowoafrykańska (RS) leży w samym środku kontynentu. Jest prawie dwukrotnie większa od Polski, ale zamieszkuje ja dziesięć razy mniej ludności. Od południa sąsiaduje z Demokratyczną Republiką Konga i Republiką Kongo, od zachodu z Kamerunem, na północy z Czadem, a na wschodzie z Sudanem. Południową cześć kraju pokrywają lasy. W części północnej znajduje się sawanna oraz step.

Ludność

RS leży na skrzyżowaniu dróg handlowych oraz wędrówek ludności, stąd też jest tam ok. 80 grup ludnościowych z przewagą plemion Bantu. Ta różnorodność szczepowa najbardziej widoczna jest w bogactwie strojów i obyczajów. Jeszcze dziś w niektórych plemionach można spotkać kobiety ze spłaszczonymi czaszkami (robi się to we wczesnym dzieciństwie) lub wargami wyciągniętymi na drewnianych lub kościanych tabliczkach. Takie celowe oszpecanie kobiet rozpoczęło się w epoce niewolnictwa, aby zniechęcić handlarzy do ich porywania. Z czasem jednak deformacje te stały się wskaźnikiem piękności. Mężczyźni również przyozdabiają swoje ciała, np. w plemieniu Ubangi nacinają sobie torsy w taki sposób, że sprawiają one wrażenie płaskorzeźby.

Historia

Początkowo kraj ten zamieszkiwali Pigmeje Binga oraz ludy Bantu, z czasem Jednak zaczęli przybywać na te tereny również ludy z sąsiedniego Kamerunu. Chronili się tu przed handlarzami niewolników. Niestety, po pewnym czasie także tu zaczęli docierać łowcy niewolników. W roku 1910 ówczesne Oubangui-Chari zostało włączone do Francuskiej Afryki Równikowej. Niezależność zyskało dopiero w roku 1958, a całkowitą niepodległość w roku 1960, choć nadal pozostawało pod kontrolą Francji. Prezydentem kraju został wybrany Barthelemy Boganda, pierwszy rodzimy ksiądz, który rok później zginął w katastrofie lotniczej. Władzę w kraju przejął wówczas David Dacko.

Niestety, w sylwestrową noc roku 1965 w wyniku zamachu stanu został obalony przez pułk. Jeana Bedela Bokassę, który po pewnym czasie ogłosił się cesarzem. Jego rządy byty bezwzględne i okrutne, usuwał z drogi wszystkie niewygodne mu osoby. Zarzucano mu kanibalizm, trybalizm i nadużycia finansowe. Kilka lat później przeprowadzono zamach stanu, który zakończył istnienie cesarstwa. Przywrócono republikę. Do władzy doszedł ponownie David Dacko, który tym razem został obalony przez gen. Kolingba.