Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary

Znaczenie powszechnej współpracy misyjnej w ramach PDRW Jan Paweł II wyjaśnia w encyklice Redemptoris missio: "Liczne są materialne i ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o założenie Kościoła z najkonieczniejszymi strukturami, jak kaplice, szkoły dla katechistów i seminarzystów, mieszkania, ale także o utrzymanie dzieł charytatywnych i popierających rozwój człowieka, co stanowi bardzo szerokie pole do działania, zwłaszcza w krajach ubogich. Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje; rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają mu wielkodusznie do dyspozycji. Pragnę tu podziękować tym wszystkim, którzy z poświęceniem składają dary na dzieło misyjne: ich wyrzeczenia i współuczestnictwo są niezbędne, by budować Kościół i świadczyć o miłości.

Gdy chodzi o pomoc materialną, ważne jest zwracanie uwagi na ducha, w jakim się daje. Dlatego trzeba poddać rewizji własny styl życia: misje wymagają nie tylko pomocy, ale współuczestniczenia w przepowiadaniu i w miłości względem ubogich. Wszystko, co otrzymaliśmy od Boga - tak życie, jak i dobra materialne - nie jest nasze, ale zostało nam dane do użytku. Wielkoduszność w dawaniu musi być zawsze oświecona i natchniona wiarą: wówczas - naprawdę - "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu".

Światowy dzień Misyjny, mający na celu uwrażliwianie na tematykę misyjną, ale również zbieranie środków materialnych, jest ważnym momentem w życiu Kościoła, gdyż uczy, w jaki sposób należy dawać: "w czasie sprawowania Eucharystii, a więc jako dar złożony Bogu i przeznaczony dla wszystkich misji na świecie".

Dzieło to, jako stowarzyszenie na prawach papieskich, powinno ogarnąć swoim zasięgiem możliwie największą liczbę wiernych, którzy stale i regularnie modliliby się za misje i składali regularnie drobne ofiary pieniężne, np. 1 zł miesięcznie. W założeniu Dzieła od początku chodziło o jego powszechność - aby zarówno w modlitwie, jak i w funduszu uniwersalnej solidarności misyjnej miało swój udział jak najwięcej katolików, również niezamożnych czy wręcz biednych.

Członkowie zwyczajni
Każda zorganizowana grupa PDRW otrzymuje "Misje Dzisiaj" oraz karty członkowskie z odpowiednią modlitwą. Jako formę organizacyjną PDRW poleca się w sposób szczególny tworzenie "piętnastek" Żywego Różańca Misyjnego. Żywy Różaniec tkwi bowiem głęboko w naszej religijnej tradycji i jest najprostszą formą stałej modlitwy w intencjach misji. Przygotowane specjalnie w tym celu tajemnice Różańca Misyjnego pełnią rolę kart członkowskich PDRW.

Organizowanie grup (kół, zespołów, ognisk) lub piętnastek może dokonywać się w ramach wszystkich stowarzyszeń i grup apostolskich w parafii, zgodnie z powszechnym zasięgiem PDRW. Potrzebni są jedynie odpowiedni animatorzy lub zelatorzy, spośród których Proboszcz winien powołać prezesa Papieskiego Dzieła Rozkrzwiania Wiary w parafii.

Członkowie wspierający
Żywy Różaniec w swojej klasycznej formule jest w parafii bardzo ważną i wymagającą codziennego zaangażowania formą apostolstwa modlitwy. Jego członków można włączyć w PDRW według wyżej wyjaśnionej formuły lub zwrócić się do nich o modlitewne i materialne wsparcie misji, zgodnie z założeniami Dzieła, w miesiącu październiku - z okazji Światowego Dnia Misyjnego.

Wtedy to członkami wspierającymi PDRW winni stawać się też wszyscy katolicy zaangażowani w różne dzieła misyjne o charakterze partykularnym, a zatem współpracownicy i przyjaciele konkretnych misji, instytutów misyjnych czy misjonarzy. Niedziela Misyjna jest bowiem dla wszystkich okazją zarówno modlitwy w intencji wszystkich misji na świecie, jak i materialnego wsparcia przez pośrednictwo PDRW nieznanych sobie placówek misyjnych i misjonarzy.

Członkowie honorowi
Członkowie honorowi, którzy wpłacają większą ofiarę na misje, przynajmniej 100 zł, otrzymują systematycznie "Misje Dzisiaj", aby mogli szerzyć ideę współpracy misyjnej w swoim środowisku.