Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty

W starych opowieściach wyglądali, jakby już za życia unosili się zawsze 20 centymetrów nad ziemią. Tymczasem byli zwykłymi ludźmi. Miewali swoje przywary i słabostki. Jeśli czymś rzeczywiście się wyróżniali, to gorącym sercem, gotowym poświęcać się da Bożych spraw. Bóg nie ma przywar. Ale czy czasem w naszych wyobrażeniach ne jest tylko kimś "siedzącym na wysokim i wyniosłym tronie"?

Apostołowie z drugiej linii

Niełatwa to rzecz pozostać gorliwym i odważnym bez rozgłosu, w cieniu. Tworzyć wspólnotę bez pretensji do tytułów. Robić swoje, czerpiąc siłę z tego, że jestem jednym z...

Obaj Apostołowie mieli pecha. Juda nosił to samo imię co zdrajca Judasz. W języku polskim rozróżniamy te imiona za pomocą końcówki „-sz”, ale w oryginale tej różnicy nie ma. Pewnie dlatego Juda występuje w spisach Apostołów także pod drugim imieniem – Tadeusz (tzn. odważny). Szymon z kolei nosił to samo imię co najważniejszy z Apostołów. Jego imię funkcjonuje z przydomkiem Kananejczyk lub Zelota, czyli gorliwy.

Nie znamy szczegółów ich życia. Znamy właściwie tylko ich imiona, które pojawiają się na listach Apostołów (Mt 10,2; Mk 3,16–19; Łk 6,14–16, Dz 1,13). Juda, o którym Ewangelista zaznacza „ale nie Iskariota”, wypowiada w Ewangelii Janowej jedno zdanie. I to wszystko. Bibliści wątpią, czy List św. Judy wchodzący w skład Nowego Testamentu jest autorstwa Judy Apostoła.

Oczywiście tradycja przychodzi z pomocą tej anonimowości, dopowiada ich historię. Według średniowiecznych przekazów, Szymon umarł męczeńsko przecięty na pół piłą. Dzieje Judy Tadeusza łączą się z piękną legendą o Abgarze, królu Edessy (dzisiejsza Urfa w Turcji). Ów król, chory na trąd, miał napisać list do Pana Jezusa z prośbą o uzdrowienie. W odpowiedzi otrzymał list napisany przez samego Jezusa oraz wizerunek Zbawiciela odciśnięty na płótnie. Te niezwykłe dary miał dostarczyć właśnie apostoł Juda, który głosił królowi Ewangelię i udzielił mu chrztu. W ikonografii przedstawiany jest nieraz z wizerunkiem twarzy Jezusa. Więcej:.

Klucz do św. Pawła

Co dał nam Chrystus?

Co właściwie stało się dzięki Chrystusowi? Na czym polega zmiana naszej sytuacji? Co to znaczy, że jesteśmy usprawiedliwieni? Paweł zmagał się z tym tematem. My zmagamy się, by zrozumieć Pawła.

Usprawiedliwienie. To jest kluczowe pojęcie teologii św. Pawła. Tym słowem opisuje on najczęściej skutki krzyża i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa zbawienne dla nas. Przyznajmy, usprawiedliwienie nie kojarzy się nam z językiem religijnym. Dzieci, które były nieobecne na zajęciach, przynoszą do szkoły usprawiedliwienie wypisane przez rodziców czy lekarza. „Usprawiedliwić” znaczy „wytłumaczyć kogoś przed kimś, oczyścić kogoś z zarzutów”. Jeden ze współczesnych teologów napisał z sarkazmem, że dziś domagamy się, by to Bóg usprawiedliwił się przed człowiekiem. Czy potrafimy zgodzić się z tym, że jest odwrotnie, to znaczy, że to człowiek potrzebuje usprawiedliwienia przed Bogiem? Więcej:.


Tydzień Misyjny 2008

Uczeń Chrystusa misjonarzem nadziei

Zwykliśmy traktować misje jako coś egzotycznego, coś co dzieje si na obrzeżach Kościoła. Tymczasem to serce jego działalności. Do tego jesteśmy wszyscy wezwani. Prawda, gdy wokół żyją - przynajmniej nominalnie - sami chrześcijanie, można łatwo o tym zapomnieć. Ale choć nie każdego stać na wyjazd w dalekie strony, każdy wokół siebie znajdzie swoje misyjne poletko: ludzi, których trzeba zaprowadzić do Chrystusa. Spokojnie, bez moralizowania, unoszenia się pychą i zarozumiałości... Więcej:.

Listy z misji, wywiady, reportaże...

Afryka podnosi głowę

Pierwsza strona Poprzednia strona Następna strona Ostatnia strona

oceń artykuł