Kapłan należy do Chrystusa

W przesłaniu przekazanym klerykom i ich wychowawcom Franciszek zwrócił uwagę, że samo słowo „przynależność” niesie ze sobą poczucie bycia częścią pewnej całości.

„Tylko wtedy, gdy czujemy, że jesteśmy częścią Chrystusa, Kościoła i Królestwa, możemy dobrze przeżyć lata seminarium – podkreślił Papież. – Aby pojąć to wszystko, trzeba podnieść wzrok i przestać myśleć, że w życiu ja jestem najważniejszy”. Jak zaznaczył Ojciec Święty, pierwszą przeszkodą do pokonania jest narcyzm. „To najbardziej niebezpieczna pokusa. Nie wszystko zaczyna się i kończy na mnie, mogę i muszę patrzeć poza siebie, aż zauważę piękno i głębię tajemnicy, która mnie otacza, życia, które mnie przerasta; wiary w Boga, który podtrzymuje każdą rzecz i każdego człowieka, także mnie” – zauważył Franciszek.

Papież wskazał następnie, że „przynależność” to także umiejętność wchodzenia w relacje „z Chrystusem, z bratem, z którym dzielę moją posługę i wiarę, ze wszystkim, których spotykamy w życiu”. Tej umiejętności należy uczyć się w seminarium, bo tam trzeba podjąć decyzję, że chce się być człowiekiem relacji

„Nie czujcie się inni, niż wasi koledzy, nie uważajcie się za lepszych niż inni młodzi, uczcie się być ze wszystkimi, nie bójcie się ubrudzić rąk – przestrzegał Ojciec Święty włoskich seminarzystów. – Jeśli jutro macie być kapłanami, którzy żyją wśród świętego ludu Bożego, dziś zacznijcie być młodymi, którzy potrafią przebywać ze wszystkimi, którzy wiedzą, jak uczyć się od każdej napotkanej osoby z pokorą i inteligencją”.

Franciszek zauważył ponadto, że fundamentem wszystkich relacji jest relacja z Jezusem, która dojrzewa na modlitwie, a jej najlepszym owocem jest zawsze miłość. W końcowej części przesłania zwrócił uwagę na kwestię wyłączenia, odrzucenia, które są przeciwieństwem przynależności, i pytał kleryków, czy w ich seminaryjnym życiu jest ktoś, kto stoi z boku, pozostaje na marginesie.

„Wasza przynależność do Chrystusa wzywa was, abyście wyszli mu naprzeciw i postawili Go w centrum, abyście pomogli Mu poczuć się należącym do wspólnoty – stwierdził Ojciec Święty. – Powoli, jak będziecie dojrzewać w przynależności do Kościoła i posmakujecie piękna braterstwa, będziecie umieli podejmować trud przebaczenia w wielkich i małych rzeczach. Jeżeli nic w naszym życiu nie wyłącza nas z miłosiernego spojrzenia Pana, to dlaczego nasze spojrzenie miałoby wykluczyć kogokolwiek?” – pytał retorycznie Papież.