Potwierdźcie doktrynę o nierozerwalności małżeństwa chrześcijańskiego, głosząc jego wielkie piękno - piszą w apelu do Ojców Synodalnych absolwenci Papieskiego Instytutu do Studiów nad Małżeństwem i Rodziną Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim oraz pary małżeńskie związane z centrum formacji Mistero Grande.
Dodają, żeby troszcząc się o rodziny rozbite nie zatracili integralności doktryny, gwarantującej zachowanie wielkiego dobra, jakim jest nierozerwalność małżeństwa. Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów nt. rodziny odbędzie się w październiku br. w Watykanie.
Podajemy treść apelu wraz z towarzyszącym mu komentarzem:
Inicjatorami poniższego apelu jest grupa włoskich małżeństw, złożona z absolwentów Papieskiego Instytutu Studiów nad Małżeństwem i Rodziną Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim oraz par małżeńskich związanych z centrum formacji o nazwie Mistero Grande (Tajemnica Wielka), kierowanym przez ks. Renzo Bonettiego, mającym siedzibę w Salizzole koło Werony. Centrum to organizuje na terenie całych Włoch rekolekcje i konferencje dla małżeństw, wspomaga działające przy parafiach rody czy grupy rodzin. Jest również ważnym punktem odniesienia dla stowarzyszeń rodzin i małżeństw w ich odkrywaniu i zachowaniu piękna miłości i rodzinnej wspólnoty.
W dyskusji, która poprzedziła ubiegłoroczny Nadzwyczajny Synod o rodzinie oraz w trakcie jego obrad pozostawiono mało miejsca dla nas, świeckich, złączonych sakramentem małżeństwa i przeżywających wiarę i miłość w małżeństwie jako realizację powołania do świętości.
Sobór Watykański II przypomniał z mocą, że wszyscy wierzący, zarówno pojedyncze osoby jak i wspólnoty, są powołani do świętości. Pierwotną i oryginalną wspólnotą powołaną do świętości jest rodzina, dla której sakrament małżeństwa stanowi „początek” jej własnej historii stworzenia i zbawienia. Uważamy zatem, że jest rzeczą ważną, aby na mocy sakramentu i łaski, której doświadczamy w naszym życiu, przypomnieć to, co Pan Bóg pozwala nam poznać i przeżyć w łączności duchowej i doktrynalnej z całym Kościołem.
Zwracamy się do wiernych różnych stanów, a przede wszystkim do małżonków, zarówno tych, którzy cieszą się szczęściem, jak i tych, którzy doświadczają cierpienia i trudności, do wszystkich, którzy cenią i wierzą w piękno małżeństwa zawartego przed Bogiem, dołączcie do nas i podpiszcie ten apel!
Z głęboką wiarą, umocnioną codziennym doświadczeniem i nauczaniem Kościoła, apelujemy do Ojców Synodalnych aby:
1. Swoimi postanowieniami potwierdzili pewną i niezmienną doktrynę o nierozerwalności małżeństwa chrześcijańskiego, głosząc jego wielkie piękno, a w koniecznym poszukiwaniu nowych form duszpasterstwa odpowiadających wymogom naszych czasów – ze szczególną troską o rodziny zranione i rozbite - nie zatracili integralności doktryny, gwarantującej zachowanie wielkiego dobra, jakim jest nierozerwalność małżeństwa, w takim znaczeniu jakie nadaje mu depozyt wiary.
2. W czasie sprawowania sakramentu małżeństwa, gdy dwoje ludzi zobowiązuje się wspólnie realizować swe powołanie do świętości, aby została uznana ich realna konsekracja, którą otrzymują jako łaskę sakramentalną. Niechaj na mocy tej obiektywnej konsekracji sakramentalnej uzna się wspólnotę małżonków za swoistą formę eklezjalnego ordo właściwego małżonkom, jak to było w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, kiedy – obok innych ordines - stanowiło ono istotny element struktury Kościoła, służący wzrastaniu jedności w wierze wspólnoty wiernych pod przewodnictwem biskupa. Jako pierwszy ważny znak uznania małżeńskiego ordo proponujemy włączenie do liturgii Kościoła formularza „Mszy świętej wspólnej o małżonkach”, co sprawi, że małżonkowie lepiej sobie uświadomią i głębiej przeżyją świadectwo ich świętych poprzedników.
3. Uznaniu ordo niech towarzyszy traktowanie chrześcijańskich małżonków jako aktywne i odpowiedzialne podmioty duszpasterstwa rodzin, działające na takiej samej zasadzie jak wszystkie inne podmioty, we współpracy i wzajemnym uzupełnianiu się, każdy według własnej tożsamości. Jako konkretną realizację specyficznej misji rodziny, proponujemy utworzenie w diecezjach i parafiach dobrze funkcjonujących grup roboczych, złożonych przede wszystkim z małżonków, których zadaniem byłaby formacja osób zdolnych do solidnego przygotowania młodych do sakramentu małżeństwa, a potem - nieustannego towarzyszenia im w życiu małżeńskim i rodzinnym.
Do powyższego apelu sygnatariusze dołączają jest tekst, który w oparciu o Magisterium Kościoła, a przede wszystkim o nauczanie św. Jana Pawła II, wyjaśnia i uzasadnia propozycje apelu. W tekście dostępnym na stronie internetowej www.synodappeal.org w języku włoskim, francuskim, hiszpańskim i angielskim, poruszono następujące tematy:
1. Sakrament Małżeństwa, powołanie do świętości
2. Dar nierozerwalności małżeństwa
3. Komunia i jedność małżonków
4. Tożsamość i misja rodziny chrześcijańskiej
5. Przygotowanie do małżeństwa, rozeznanie powołania i towarzyszenie małżonkom w ich codziennym życiu
6. Rodzina i ewangelizacja.
Chrześcijańskie małżeństwo jest „powołaniem dwojga”, jest wezwaniem dwojga aby „stali się jednym ciałem”, sakramentem przymierza Boga z człowiekiem.
Sakrament ten jest obiektywnym darem Ducha Świętego dla małżonków, aby przypieczętować ich wzajemne obdarowywanie się.
Można więc mówić naprawdę o konsekracji małżeńskiej, konsekracji obiektywnej, która stanowi fundament specyficznej świętości małżonków.
Sakrament małżeństwa jest dla dwojga ochrzczonych szczególnym darem stanowiącym fundament ich życia, a zatem ich powołania do świętości, powołania do zachowania i udoskonalania w życiu małżeńskim świętości otrzymanej na chrzcie świętym, przyczyniając się w ten sposób do uświęcania Kościoła.
Powstaje pytanie: jak Kościół widzi małżeństwo, poza tym, że uważa je za szlachetną rzeczywistość, którą należy błogosławić, trzeba jej pomagać, zachować o ile to możliwe jej wierność Bożemu prawu, dla dobra społeczeństwa?
Małżeństwo sakramentalne oznacza przede wszystkim włączenie, poprzez niezbywalną więź umocnioną przez Ducha Świętego, do uczestnictwa w tajemnicy przymierza, które w sposób nadprzyrodzony i trwały jednoczy Chrystusa z Kościołem i Kościół z Chrystusem.
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.