Strefa dogadzania

Dla mnie to jest wręcz nieprawdopodobne. Oto przyjechali do kościoła. Zrobili to dla Boga. Czują, że to jest coś wyjątkowego i że za swoje poświęcenie (albo ofiarę) powinni być nagrodzeni. Więcej jeszcze, sądzą, że są teraz w centrum. Czują się ważni, a nawet najważniejsi. Dlatego parkują byle gdzie. Nieważne, że zastawiają inne samochody; że stają w poprzek i uniemożliwiają parkowanie innym; że blokują wyjazd. Nie liczą się inni ludzie. Bo to ich Bóg wybrał, to ich pokochał, to ich docenił.

Spotykam nie tylko samochody, ale i ich właścicieli. Jeden z nich, który właśnie stanął tak, że zablokował kilka innych, z duchem świętym w oczach (piszę specjalnie z małej litery, bo dla mnie to jest religijne oszołomstwo) biegł na czytanie Pisma Świętego. Gdy zadałem mu pytanie, czy wie, że właśnie zablokował innych, popatrzył na mnie zdziwiony. Rozumiem – przecież jest tu dla Boga, jest w elicie religijnej.

Z takimi przypadkami spotykam się od ponad 20 lat. Ci ludzie są przekonani, że Bóg, któremu poświęcają czas, powinien ich otoczyć komfortem. Ma im być dobrze. A że innym jest źle? Już nie ich problem.