Helga Storck: - Dokoła mnie wszędzie była obecna muzyka. Stała się dla mnie zasłoną, odskocznią, ratunkiem.
- Dziś nadal nie potrafię znieść widoku żołnierzy, choć minęło prawie 70 lat - zwierza się Helga Storck, światowej sławy harfistka. - Kiedy mój syn odbywał służbę wojskową, prosiłam go, żeby nigdy nie stawał przede mną w mundurze...
W sali kameralnej Akademii Muzycznej w Katowicach miało miejsce niezwykłe spotkanie. Przy okazji promocji najnowszego numeru "CzasyPisma", półrocznika IPN o historii Górnego Śląska, odbył się panel z udziałem wybitnych muzyków - prof. Helgą Storck, harfistką, i prof. Julianem Gembalskim, kompozytorem, wirtuozem organów, kierownikiem Katedry Organów i Muzyki Kościelnej na AM. Spotkanie zainicjował i poprowadził Andrzej Sznajder, dyrektor katowickiego Oddziału IPN.
Helga Storck urodziła się w czasie wojny w Miechowicach, obecnej dzielnicy Bytomia, w niemieckojęzycznej rodzinie. - Jako jedyna z całej rodziny znałam język polski - mówi. - Uczyłam się go, bo uważałam, że jest to cudowny język.
W 1945 roku ojciec, który pracował na kopalni, został deportowany do Związku Sowieckiego. Matka została sama z dwójką małych dzieci. "Najgorszym wspomnieniem byli dla mnie żołnierze rosyjscy, którzy ciągle szukali jakichś ładnych dziewcząt. Mama każdego wieczora przesuwała szafę przed drzwi" - wspomina H. Storck w rozmowie z A. Sznajderem na łamach półrocznika "CzasyPisma". - "Babcia załatwiała wszystkie codzienne sprawy i starała się ochronić swoje córki, a wieczorami często widziałam ją płaczącą...".
Boleśnie doświadczyła antagonizmów na tle pochodzenia. "Odczuwałam wyraźnie ten podział: tu byli niemieccy Ślązacy, polscy Ślązacy, a później doszła jeszcze zupełnie nowa kategoria: z Kresów Wschodnich. I żadna z tych grup nie zrobiła kroku wprzód".
Ratunkiem w dramatycznych momentach była dla niej muzyka. - Ona była obecna wszędzie. Stała się dla mnie zasłoną, odskocznią, ratunkiem...
Kiedy Helga skończyła 16 lat, mama zdecydowała się wyjechać z córkami do Niemiec, gdzie odnalazł się ojciec po pobycie w Związku Sowieckim. - Dowiedziałam się o tym dzień wcześniej - wspomina. - Moja odpowiedź była jedna: ja tu wrócę! Powrót trwał 60 lat...
Matka, swoją decyzją, chciała ratować rodzinę. Niestety, było już za późno. Ojciec nie zabiegał o ten powrót i złożył pozew o rozwód. - Wszyscy liczyli, że pójdę do pracy, nauczę się porządnie języka niemieckiego, a ja chciałam studiować muzykę - mówi H. Storck. - Ojciec stwierdził, że nawet jeśli zdam egzamin, on grosza nie zapłaci...
Dziewczyna była zdeterminowana. "Każdego wieczoru wychodziłam z obozu i zaglądałam do knajp, gdzie były fortepiany. Następnego dnia rano wracałam tam i pytałam sprzątaczki, czy nie przeszkadzałoby im, gdybym sobie pograła. Oczywiście, pozwalały mi, ale na pewno myślały, że jestem wariatką".
Udało jej się zdać egzamin na akademię muzyczną. Dzięki tytanicznej pracy, w wieku 19 lat, otrzymała stanowisko pierwszej harfistki w orkiestrze radiowej WDR Köln. Później wyjechała na dalsze studia do Nowego Jorku. Zrobiła światową karierę jako harfistka. W jednym z wywiadów powiedziała: "Cały czas świadomie pielęgnowałam język polski i polską kulturę".
W 2004 roku założyła na Akademii Muzycznej w Katowicach największą dziś w Polsce, mistrzowską klasę harfy. Pod jej opieką odbywają się międzynarodowe festiwale harfowe. Stanowcza, żywiołowa, pogodna. Mówi o sobie: "To przyjazd do Niemiec obudził we mnie niezwykłą energię, która normalnie u szesnastolatki nie powstaje. Stałam się z dnia na dzień dorosła. Bałam się, że nie mając od nikogo pomocy, będę musiała zrezygnować z muzyki".
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Choć ukraińska młodzież częściej uczestniczy w pogrzebach niż weselach swoich rówieśników...
Praktyka ta m.in skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).