Matka codziennego życia

Cuda powszednie

Z kustoszem rokitniańskiego sanktuarium ks. Józefem Tomiakiem rozmawia Krzysztof Król.

Krzysztof Król: Kto przybywa do Rokitna?

Ks. Józef Tomiak: Do Matki Bożej rocznie przybywa ok. 300 tys. pielgrzymów. Są wśród nich dzieci, młodzież, rodziny, osoby starsze, niepełnosprawni, chorzy, siostry zakonne, klerycy, kapłani, poszczególne grupy zawodowe, członkowie wspólnot i stowarzyszeń – po prostu wszyscy. Niektórzy pielgrzymi zatrzymują się tylko na krótką chwilę, inni na dłużej. Warto podkreślić, że wiele osób przeżywa tu swoje rekolekcje. Takich grup jest ponad 40. Wszystkich łączy jedno – miłość do Matki Bożej.

A co mówią pielgrzymi tu przybywający?

Każdy człowiek to wyjątkowa i niesamowita historia. Ludzie powierzają tu Matce Bożej własne życie, problemy swoje i bliskich. Tu odzyskują siły fizyczne i duchowe. Każdego roku przy bocznym ołtarzu powstaje niezwykła „książka”, w której pielgrzymi własnoręcznie piszą Maryi swoje prośby i dziękczynienia. Rocznie powstaje ok. 20 takich tomów. To najlepiej pokazuje, że to stolica duchowa naszej diecezji, ale nie tylko, bo regularnie przyjeżdżają tu pielgrzymi z całej Polski. Do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej przybywa wiele małżeństw, polecając codzienne sprawy. Dla niektórych przyjazd tutaj to ostatnia deska ratunku. Pamiętam ludzi, którzy spisali swoje małżeństwo na straty. Mieli już się rozejść z racji słabości jednej i drugiej strony, ale dali sobie jeszcze jedną szansę, właśnie w Rokitnie. Poprosili o odnowienie przysięgi małżeńskiej przy samym ołtarzu u Matki Bożej. Po czterech latach od tamtego wydarzenia widzę ich co tydzień na Mszy św., siedzących razem ze swoimi dziećmi. Mają świadomość, że to „koło ratunkowe” od Matki Bożej ocaliło ich małżeństwo.

Czyli w Rokitnie wciąż dzieją się cuda?

Tak. Zarówno te spektakularne, jak i takie, o których nikt nie słyszy. To nie jest tak, że cuda działy się tutaj tylko w XVII wieku, za czasów Kazimierza Jana Opalińskiego. Łaski Bożej można tu doświadczyć po dziś dzień i relacje od ludzi przyjmujemy do dziś. Niektórzy po latach decydują się na wyznanie i mówią, że w tym miejscu uprosili potomstwo i łaskę zdrowia. Najwięcej jednak jest tych codziennych cudów, związanych z wyzwoleniem z nałogu, pogodzeniem się małżonków, zgodą w rodzinie czy nawróceniem, bo przecież to największy cud w życiu człowieka. Właśnie w Rokitnie wielu ludzi pogłębia swoją własną religijność. Temu służą rekolekcje, odpusty, pielgrzymki dla poszczególnych grup, ale także Diecezjalne Centrum Duchowości Maryjnej.

Motocykliści w swojej modlitwie w wydanych niedawno „Czytankach różańcowych” określają Rokitno jako „stację na drodze do wieczności”. To faktycznie taki przystanek?

Dobrze przeżyta spowiedź i Msza św. w parafii zawsze są przystankiem w drodze do wieczności, bo człowiek wtedy najbliżej spotyka się z Panem Bogiem. Ale Pan Bóg daje też człowiekowi takie oazy na ziemi, gdzie łatwiej uporządkować i ukierunkować swoje życie.

W czerwcu przypada srebrna rocznica koronacji Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Jak dobrze przeżyć ten czas?

W okresie przygotowań warto sobie uświadomić, że na każdy jubileusz śpieszymy do jubilata z prezentem. Największym prezentem, jaki możemy przynieść tego dnia, jest nasz rozwój duchowy. W Rokitnie trwają audiencje generalne poszczególnych grup. Byli już nadzwyczajni szafarze Komunii św., animatorzy Ruchu Światło–Życie i katecheci, wkrótce przybędą kolejne grupy, które śpieszą z całymi naręczami wyjątkowych „kwiatów”. Są nimi dobre inicjatywy dokonane w tych wspólnotach przez ćwierć wieku. Zachęcam nie tylko grupy, ale także rodziny i poszczególne osoby do przybycia do Rokitna – nie tylko na rocznicę koronacji 21 czerwca, ale wcześniej na swoją osobistą audiencję generalną u Matki Bożej, bo na pewno każdy ma o co prosić i za co dziękować. Zapraszamy.