„Przemoc, rasizm, wykluczenie, wykorzystywanie rolników, głód, niesprawiedliwość i bezkarność były największymi zmartwieniami kard. Rodolfo Quezady Toruño” – powiedział bp Álvaro Ramazzini w mowie pożegnalnej na cześć zmarłego purpurata. Uroczystości pogrzebowe hierarchy, w których uczestniczyły tysiące osób, odbyły się w katedrze stolicy Gwatemali.
Przewodniczący liturgii abp Oscar Julio Vian Morales powiedział, że zmarły będzie wspominany jako „kardynał pokoju”. To właśnie on, przez skuteczną mediację, przyczynił się do podjęcia dialogu między rządem i partyzantami. Dialog ten zaowocował zakończeniem trwającego 36 lat wewnętrznego konfliktu zbrojnego, który pochłonął 250 tys. ofiar.
Honory zmarłemu oddał m.in. prezydent Gwatemali Otto Pérez Molina, przedstawiciele rządu i tysiące mieszkańców tego kraju. Rząd rozważa utworzenie specjalnej nagrody imienia zmarłego purpurata, która byłaby przyznawana osobom zaangażowanym w proces pojednania i pokoju w tym kraju.
Kard. Quezada Toruño zmarł 4 czerwca w wieku 80 lat. Urodził się 8 marca 1932 w stolicy Gwatemali jako najstarszy z trójki synów. Święcenia kapłańskie przyjął 21 września 1956, po czym kontynuował studia teologiczne na Uniwersytecie w Innsbrucku (licencjat w 1959) i w zakresie prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (doktorat w 1962).
Po powrocie do kraju był m.in. obrońcą węzła małżeńskiego w sądzie stołecznej archidiecezji, asystentem kościelnym i duszpasterzem środowisk akademickich. Wykładał też prawo kanoniczne i inne przedmioty na stołecznych uczelniach kościelnych i państwowych. W 1967 został członkiem Gwatemalskiej Akademii Geografii i Historii, później także akademii historii istniejących w Hiszpanii i 7 krajach Ameryki Łacińskiej.
5 kwietnia 1972 Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym diecezji Zacapa (sakrę przyjął 13 maja tegoż roku). Od 11 września 1975 był koadiutorem tej diecezji, a 16 lutego 1980 objął on w niej rządy jako jej ordynariusz. 24 czerwca 1986 bp Quezada Toruño stanął na czele prałatury terytorialnej Esquipulas, gdzie mieści się narodowe Sanktuarium Chrystusa.
W latach 1988-92 był przewodniczącym episkopatu swego kraju. Odegrał kluczową rolę w doprowadzeniu do końca 36-letniej krwawej wojny domowej w swej ojczyźnie. Wraz z zamordowanym później (w kwietniu 1998) bp. Juanem Gerardim wchodził w skład Narodowej Komisji Pojednania, której w latach 1987-93 przewodniczył. W okresie 1990-94 był oficjalnym mediatorem między rządem a partyzantami z Gwatemalskiego Narodowego Ruchu Rewolucyjnego. Proces pokojowy zakończył się oficjalnie w 1996.
19 czerwca 2001 Jan Paweł II powołał 69-letniego wówczas hierarchę na urząd arcybiskupa metropolity jego rodzinnego miasta, a na konsystorzu 21 października 2003 włączył w skład Kolegium Kardynalskiego. W styczniu 2004 wybrano go ponownie na przewodniczącego konferencji episkopatu. W kwietniu 2005 wziął udział w Watykanie w konklawe, które wybrało Benedykta XVI. W maju 2007 uczestniczył w V konferencji ogólnej CELAM w Aparecidzie (Brazylia).
2 października 2010, mając 78 lat, ustąpił z urzędu metropolity Miasta Gwatemali, nadal jednak kierował swą archidiecezją jako jej administrator do czasu mianowania następcy 4 grudnia tegoż roku.
Rosną m.in ograniczenia w zakresie deklaracji chrześcijańskiego światopoglądu w życiu publicznym.
Za wiarę są z największą surowością karani przez komunistów.
W jej skład wejdą członkowie dwóch dykasterii: nauki wiary i tekstów prawnych.
Inspirację jest podobne wydarzenie, które ma miejsce w Krakowie.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.