Tak było jeszcze do lat 70. w chorwackich wsiach na terenach Bośni i Hercegowiny. Po II wojnie światowej obyczaj zanikł i pewnie umarłby śmiercią naturalną, gdyby nie Tea Turalija z Kupresa, młoda Chorwatka, która dała mu nowe życie. Po co? – Aby nie zapomnieć o swojej tożsamości – tej ziemskiej, że jesteś Chorwatem, i tej niebieskiej, że urodziłeś się jako chrześcijanin.