Dzisiaj mija 420 lat od śmierci św. Jana od Krzyża, wielkiego karmelitańskiego mistyka i poety, przedstawiciela tzw. złotego wieku w hiszpańskiej literaturze.
Jego poezja oraz rozważania nad wzrostem duszy są uznawane za szczyt dzieł mistycznych. Szczególnie uroczysty charakter mają uroczystości w Segowii, gdzie znajdują się relikwie „Bożego poety”.
Juan de Yepez Álvarez, znany jako Jan od Krzyża, choć napisał niecałe tysiąc wersów, bez wątpienia jest jednym z najważniejszych przedstawicieli hiszpańskiej poezji. Miłosne uniesienie, które przenika zmysły, uczucia, które trawi ogień duchowy, wreszcie oczekiwane zjednoczenie z Umiłowanym – mistyczna poezja hiszpańskiego karmelity, choć krótka, nadal przyciąga setki osób na całym świecie. “Wydaje się, że każde słowo otrzymało pełnię estetycznej łaski” – stwierdza Dámaso Alonso. Poezja Jana od Krzyża jest pełna symboli, alegorii, piękna, radości i miłosnego zawierzenia Bogu. Człowiek XXI w., wierzący lub nie, może w niej znaleźć dużo światła, a także samego siebie.
Święto Jana od Krzyża to wyjątkowy dzień dla całej Rodziny Karmelitańskiej. Szczególnie uroczysty charakter ma on w Segowii, gdzie znajdują się relikwie wielkiego mistyka. W wielu karmelitańskich parafiach zorganizowano specjalne cykle konferencji na temat duchowości Jana od Krzyża. Można też usłyszeć słynną „Pieśń duchową”. Wciąż dużym powodzeniem cieszy się wykonanie, którego autorem jest Amancio Prada.
„Trzeba doceniać to, co robią i dawać im narzędzia do dalszego dążenia naprzód” .
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).