Podwójna radość z kanonizacji Frassatiego i Acutisa

Młodzi święci - wzór dla każdego 

Polski duchowny, pełniący funkcję podsekretarza Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, jest przekonany, że takie uroczystości jak ta niedzielna w Watykanie, stanowią pokazanie owoców pracy w Dykasterii. „To bardzo radosne doświadczenie (…) Dwóch młodych świętych, dla młodego pokolenia, ale też dla każdego pokolenia, którzy świadczą o miłości do Boga niezależnie od wieku, niezależnie od pochodzenia, od stanu. Świadczą o tej radości z przeżywania Słowa Bożego i jego realizacji we własnym życiu” – zaznacza ks. Bogusław Turek. 

Pierwsza kanonizacja Papieża Leona XIV

Niedzielna kanonizacja Piotra Jerzego Frassatiego i Karola Acutisa zgromadziła w Watykanie ok. 80 tysięcy pielgrzymów z całego świata. Na Plac św. Piotra przybyły liczne delegacje młodzieży, wspólnot akademickich, władz, a także rodziny nowych świętych – rodzice i rodzeństwo św. Karola Acutisa oraz krewni św. Piotra Jerzego Frassatiego. Była to pierwsza kanonizacja podczas pontyfikatu Papieża Leona XIV. Ojciec Święty zwrócił uwagę, że zarówno Frassati, jak i Acutis są przykładem życia, które nie poddaje się przeciętności, lecz wskazuje drogę ku wierze i służbie innym. „Święci Piotr Jerzy Frassati i Karol Acutis są zaproszeniem skierowanym do nas wszystkich, zwłaszcza do młodych, by nie marnować swego życia, ale kierować je ku górze i uczynić z niego arcydzieło” – mówił Leon XIV. Na zakończenie liturgii Papież zawierzył orędownictwu nowych świętych intencję pokoju na świecie.

Kim są nowi święci? 

Piotr Jerzy (Pier Giorgio) Frassati żył w latach 1901-1925. Pochodzący z bogatej piemonckiej rodziny, studiował w Turynie, gdzie zasłynął z działalności społecznej, pomocy ubogim i zaangażowania religijnego, które łączył z codzienną aktywnością sportową i towarzyską. Zmarł nagle na polio w wieku 24 lat.

Karol (Carlo) Acutis, nastolatek z Mediolanu, nazywany „Bożym influencerem” i pierwszym świętym milenialsem. Ewangelizował w internecie, przez tworzenie stron internetowych, np. o cudach eucharystycznych i kulcie świętych. Praktykował codzienną Eucharystię i częstą spowiedź. W kontaktach z rówieśnikami kierował się solidarnością i koleżeństwem, pomagał ubogim, deklarował też przywiązanie do zasad moralności katolickiej. Lubił podróżować, grać w piłkę, interesował się muzyką i grał na saksofonie. W wieku 15 lat zachorował na białaczkę, bardzo szybko postępującą. Zmarł w szpitalu w Monzie 12 października 2006 roku.

Obaj ukazują – jak wskazywał papież Leon XIV – że świętość jest możliwa także w młodości i w zwyczajnych realiach życia.