Cały czas jest wiele parafii czy punktów, do których kapłan nie może docierać regularnie, bo kapłanów jest mało.
Katolicy stanowią w tym kraju mniej niż jeden procent ludności. Głównie są to potomkowie polskich, ukraińskich i niemieckich zesłańców, których deportowano do tego kraju w czasach ZSRR. "Parafie w Kazachstanie są żywe, ludzie czują się ze sobą związani, spotykają się po mszach na herbatę i rozmowy. Mają dobry kontakt ze swoimi duszpasterzami, parafia jest dla nich drugim domem" - powiedział nam ksiądz Tomasz Pyś.
Ks. Tomasz Pyś pochodzi z archidiecezji Przemyskiej. Od 2011 roku pracuje jako misjonarz w Kazachstanie. W trakcie swojej misji pełnił różne funkcje – był proboszczem, kustoszem Narodowego Sanktuarium Królowej Pokoju w Oziornoje, prefektem w Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Karagandzie, pracował też w kurii w Astanie. Jego misja w Kazachstanie rozpoczęła się dzięki inspiracji misjonarzy z jego parafii w Dydni, którzy opowiadali o swojej pracy w tym kraju.
Ks. Tomasz Pyś o wyzwaniach dla wiernych Kościoła katolickiego w Kazachstanie
"Jak to się mówi, człowiek planuje, a Pan Bóg pisze swoją historię. Nigdy nie myślałem o misjach, ale pracowałem na parafii w Dydni, skąd pochodzi dwóch misjonarzy. Ks. Piotr i ks. Lucjan przyjeżdżali na wakacje, opowiadali o Kazachstanie i zrodziła się taka myśl: dlaczego nie? I pojechałem" - powiedział Radiu Watykańskiemu Vatican News ks. Tomasz Pyś.
Jak podkreśla nasz rozmówca - Kazachstan to kraj wielu kultur i wielu religii. "Myślę, że to kraj otwarty dla wszystkich. Różne wydarzenia historyczne i dzisiejszy świat to pokazują" – mówił kapłan.
Ks. Tomasz Pyś zauważa, że katolicy w Kazachstanie stanowią mniej niż jeden procent ludności. "Z 20 milionów mieszkańców 1% to nie jest duża grupa, to jest bardzo mała wspólnota, ale widoczna. Świadczą o tym wizyty dwóch papieży - Jana Pawła II w 2001 roku i Franciszka w 2022 roku nie na zaproszenie biskupów, ale władz Kazachstanu. Kościół jest zauważalny, ceniony, szanowany i widoczny" – mówił nasz rozmówca.
Statystycznie najwięcej w Kazachstanie jest wyznawców Islamu. Wynika to z tradycyjnego podejścia obywateli, zauważa ks. Tomasz Pyś. "Kazachowie przyjmują, że są muzułmanami. Natomiast to nie jest Islam, jaki znamy z negatywnych wiadomości w mediach. Kazachowie są bardzo przyjaźni, otwarci. Dialog międzyreligijny w Kazachstanie jest bardzo ciekawy, na przykład można bez problemu pójść do meczetu – nawet w sutannie – nie wzbudzając negatywnych reakcji, wręcz przeciwnie, będą chcieli pomóc" – relacjonuje kapłan w rozmowie z Vatican News - Radiem Watykańskim.
Jeśli chodzi o problemy Kościoła Katolickiego w Kazachstanie, ksiądz Pyś wskazuje na kilka aspektów - przede wszystkim brak kapłanów.
"Cały czas jest wiele parafii czy punktów, do których kapłan nie może docierać regularnie, bo kapłanów jest mało. Na szczęście są już powołania miejscowe, jest już około dwudziestu księży, którzy z tamtego kraju byli wyświęceni i pracują w Kazachstanie w różnych diecezjach. Natomiast cały czas jest ich mało. To jest jeden z problemów. Drugi problem to w niektórych regionach Kościół Katolicki nie jest jeszcze do końca znany. Czasami to może rodzić obawy i to może być trudność dla tych ludzi, żeby nas przyjąć. Jest jeszcze jeden, trzeci problem - to szukanie sposobów, jak dotrzeć do ludzi. Nie chodzi o to, żeby nawracać, ale żeby dotrzeć z pomocą, którą możemy zaoferować" – podkreśla ks. Tomasz Pyś w rozmowie z Vatican News.
Praca misyjna, ewangelizacja Kościoła Katolickiego w Kazachstanie wygląda inaczej niż w innych krajach - mówi misjonarz. "Pierwszym zadaniem misjonarzy jest podtrzymywanie tradycji, którą ci ludzie mają. Drugim zadaniem jest znajdywanie ludzi, którzy szukają Boga. Trzecim zadaniem jest pomoc wszystkim, niezależnie od wyznania" – powiedział Radiu Watykańskiemu Vatican News ks. Tomasz Pyś.
(autor jest pracownikiem Polskiego Radia Rzeszów)
„Trzeba doceniać to, co robią i dawać im narzędzia do dalszego dążenia naprzód” .
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).