Zwiastowanie: święto Wcielenia

Ta dogmatyczna prawda proklamowana jest zarówno w liturgii Wschodu, jak i Zachodu, 25 marca. W Mszale Rzymskim jest to Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Podczas Credo, przy słowach et incarnatus est, wierni zachęcani są, by przyklęknąć dla podkreślenia tego, co ten dzień upamiętnia. W obrządku bizantyjskim, podczas wielkiej komplety na Zwiastowanie Najświętszej Bogurodzicy Pani naszej i zawsze Dziewicy, Maryi, Kościół śpiewa te słowa:

Niechaj weselą się niebiosa i raduje się ziemia, oto Syn Współistotny Ojcu, bez początku i współkrólujący, z miłości swej do ludzi wydaje się na wyniszczenie (por. Flp 2, 7), z błogosławieństwa Ojca wciela się w dziewicze łono, oczyszczone przez Ducha. O, cudzie! Bóg wśród ludzi, Nieogarniony w łonie, Przedwieczny w czasie! Poczęcie dziewicze, wyniszczenie niewypowiedziane i tajemnica wielka! Bóg wyniszcza siebie, wciela się i staje człowiekiem, gdy anioł głosi Dziewicy poczęcie: Raduj się, Łaski Pełna, Pan z Tobą, oto znalazłaś wielkie miłosierdzie!^[4]