W drodze

Patrząc w przeszłość, to przy okazji wielkopostnego rachunku sumienia, ważna jest świadomość życia „tu i teraz”, z odpowiednim wychyleniem ku wydarzeniom jutra. Temu ma służyć również światło z Taboru, w którego orbicie oddziaływania znaleźli się najbliżsi uczniowie Jezusa – Piotr, Jakub i Jan. Jest ono jak kierunkowskaz wychowania, którego istotą jest samowychowanie. Objawienie Królestwa, które nadeszło wraz z Jezusem, nadaje naszej codziennej wędrówce nową perspektywę, o czym przypomniał św. Jan Paweł II w Liście apostolskim „O Różańcu”. „Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali (por. Łk 9,35 i par.) i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego” (RVM 21).

Sięgnąłem również do tegorocznego orędzia Franciszka na Wielki Post, które jest skierowane do całego Kościoła, a nie tylko jakiejś jego wybranej części. Ojciec Święty zauważa w nim m.in., iż „asceza wielkopostna to usiłowanie, zawsze ożywiane łaską, do przezwyciężenia naszego braku wiary i oporów, żeby pójść za Jezusem drogą krzyżową. Aby pogłębić naszą znajomość Nauczyciela, by w pełni zrozumieć i przyjąć tajemnicę boskiego zbawienia, realizowanego w całkowitym darze z siebie z miłości, powinniśmy dać się Jemu prowadzić na miejsca odosobnione i w górę, odrywając się od przeciętności i próżności”. To doświadczenie, jak widać na przykładzie sceny przemienienia, dokonuje się we wspólnocie uczniów, a nie indywidualnie. Nie ma tu chorej rywalizacji, jest natomiast zdumienie, wiele znaków zapytania, ale przed wszystkim zaufanie do Jezusa, który nie tylko jest Panem rzeczy niemożliwych, ale zawsze wie, co jest dla nas najlepsze.

Żeby nie zagubić właściwego kierunku drogi warto słuchać Jezusa. Franciszek przypomina, iż dokonuje się to przed wszystkim „w słowie Bożym, które Kościół ofiarowuje nam w liturgii: nie pozwólmy, by padło ono w pustkę. Jeśli nie zawsze możemy uczestniczyć we Mszy Świętej, czytajmy czytania biblijne dzień po dniu, także z pomocą internetu. Oprócz Pisma Świętego, Pan przemawia do nas w braciach i siostrach, zwłaszcza w obliczach i historiach tych, którzy potrzebują pomocy”. Druga wskazówka papieska mówi o tym, aby „nie chronić się w religijności składającej się z nadzwyczajnych wydarzeń, z sugestywnych doświadczeń, w obawie przed stawieniem czoła rzeczywistości z jej codziennymi zmaganiami, jej trudnościami i sprzecznościami. Wielki Post jest ukierunkowany na Paschę: «rekolekcje» nie są celem samym w sobie, ale przygotowują nas do przeżywania męki i krzyża z wiarą, nadzieją i miłością, aby dotrzeć do zmartwychwstania”.