Ks. Władysław Zawalniuk, proboszcz zamkniętego przez władze Czerwonego Kościoła w Mińsku, jednej z głównych katolickich świątyń w tym mieście, wykonuje prace dozorcy na terenie wokół świątyni - powiadomiła parafia. O zgodę na wykonywanie takiej pracy duchowny poprosił wcześniej komitet parafialny.
Na stronie internetowej parafii opublikowano zdjęcia ks. Zawalniuka, na których duchowny odśnieża teren wokół Czerwonego Kościoła, czyli kościoła św. Szymona i Heleny w Mińsku.
W ubiegłym tygodniu parafia powiadomiła, że Zawalniuk, wieloletni proboszcz, poprosił o zgodę na podjęcie pracy stróża, by móc doglądać terenu wokół świątyni. Parafianie i duchowni nie mają dostępu do kościoła po pożarze, do którego doszło pod koniec września.
"By móc przynosić korzyść parafii, proszę pozwolić mi na wykonywanie od 21 listopada obowiązków dozorcy, by sprzątać teren wokół Czerwonego Kościoła, który w chwili obecnej nie jest sprzątany" - napisał ks. Zawalniuk w podaniu opublikowanym na stronie parafii.
Duchowny wskazał, że od czasu pożaru w zakrystii kościoła minęły dwa miesiące i świątynia jest nadal zamknięta, a działalność parafialna zawieszona, w związku z czym on jako proboszcz nie ma możliwości sprawowania nabożeństw.
26 września na terenie kościoła doszło do "zagadkowego", jak określiły to media niezależne, pożaru w jednym z pomieszczeń świątyni. Wcześniej miało tam zostać wybite okno.
Zniszczenia nie były poważne, jednak specjalna komisja municypalna, odpowiedzialna za bezpieczeństwo pożarowe, uznała, że konieczne jest zakazanie działalności świątyni do momentu sprawdzenia i wyremontowania wszystkich instalacji przez odpowiednich specjalistów.
Czerwony Kościół jest jedną z głównych katolickich świątyń w Mińsku i dotychczas pełnił rolę ważnego miejsca spotkań dla wiernych w tym mieście. Neoromańska świątynia z czerwonej cegły, stojąca obok rządowych gmachów z lat 30., należy do najbardziej charakterystycznych zabytków miasta. Ufundował ją na początku XX w. polski i białoruski ziemianin i działacz społeczny Edward Woyniłłowicz wraz z żoną Olimpią, by upamiętnić przedwcześnie zmarłe dzieci: Szymona i Helenę.
Formalnie świątynia stanowi własność władz Mińska, a zarząd nad nią sprawuje organizacja Minskaja Spadczyna. Parafia korzystała z kościoła na zasadzie nieodpłatnego użytkowania.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).