Papież: szukajmy Boga dla Niego samego, a nie dla własnych doznań

Ojciec Święty zaznaczył, że gdy naiwna i płytka pogoda ducha staje się kryterium wyborów, czyni nas nieludzkimi, obojętnymi na cierpienie własne oraz innych. Kryzys i niepokój mogą natomiast stać się decydującym bodźcem dla dokonania przełomu w życiu.

Papież: strapienie daje szansę na rozwój

„Strapienie jest też zachętą do bezinteresowności, do niedziałania zawsze i tylko z myślą o satysfakcji emocjonalnej. Stan strapienia daje nam szansę na rozwój, na rozpoczęcie bardziej dojrzałej, piękniejszej relacji z Panem i z bliskimi, relacji, która nie sprowadza się jedynie do wymiany dawania i brania – podkreślił Papież. - Wróćmy myślami do naszego dzieciństwa, pomyślmy, że jako dzieci często szukamy rodziców, żeby coś od nich dostać, zabawkę, pieniądze na lody czy pozwolenie... W ten sposób szukamy ich nie dla nich samych, lecz ze względu na możliwą korzyść. Jednak największym darem są oni, rodzice, i rozumiemy to w miarę dorastania.“

Ojciec Święty zwrócił następnie uwagę, że nasz stosunek do Boga naznaczony jest interesownością, a nie szukaniem Go dla Niego samego. Jezusa często otaczały tłumy ludzi, ale On sam pozostawał sam. Szukali Go, żeby coś uzyskać, a nie po prostu z Nim być.

Papież: spotkania z Bogiem nie da się zaprogramować

„Życie duchowe to jest to relacja z Żyjącym, z Bogiem, Żyjącym, nie dającym się sprowadzić do naszych kategorii. A strapienie jest więc najbardziej oczywistą odpowiedzią na zarzut, że doświadczenie Boga jest jakąś formą sugestii, zwykłą projekcją naszych pragnień. Podczas strapienia nic nie czujemy, wszystko jest ciemnością: ale szukajmy wtedy Boga. W takim przypadku jeśli byśmy myśleli, że jest on projekcją naszych pragnień, zawsze byśmy je programowali, zawsze bylibyśmy szczęśliwi i zadowoleni, jak płyta powtarzająca tę samą melodię – podkreślił Papież. - Natomiast ten, kto się modli, zdaje sobie sprawę, że rezultaty są nieprzewidywalne: doświadczenia i fragmenty Biblii, które często nas ekscytowały, dziś, o dziwo, nie wzbudzają żadnego uniesienia. I równie niespodziewanie doświadczenia, spotkania i lektury, na które nigdy nie zwracało się uwagi lub których wolelibyśmy unikać - jak na przykład doświadczenie krzyża - przynoszą przeogromny pokój.“